ادویل

ايبوپروفن در تسكين درد و التهاب روماتيسمي، انواع آرتريت (شامل آرتريت جوانان) و ديگر اختلالات عضلاني–اسكلتي، قاعدگي دردناك، درد‌هاي بعد از عمل جراحي، تب مصرف می‌ گردد.

در مصرف همزمان با آنتی اسیدها احتمال كاهش جذب دارو وجود دارد. مصرف ایبوپروفن به -همراه مهاركننده ‎‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، سبب معكوس نمودن اثر ضدفشار خون آن ها گردیده و نیز خطر نارسایی كلیه و افزایش پتاسیم خون احتمالاً افزایش می ‎یابد. اثرات كاهنده فشار خون مدرها در صورت مصرف همزمان با این دارو ممكن است كاهش یابد. اثر انسولین و دارو‌های پایین آورنده قندخون سولفونیل اوره، احتمالاً‌ به وسیله این دارو افزایش می‎ یابد. مصرف همزمان با سیكلوسپورین خطر سمیت كلیوی را افزایش می‌ دهد. دفع لیتیم و احتمالاً متوتركسات توسط ایبوپروفن كاهش یافته و سمیت آن ها افزایش می‎ یابد. مهار تجمع پلاكت توسط این دارو در زخم و خونریزی گوارشی در بیماران تحت درمان با دارو‌های ضدانعقاد یا ترومبولیتیك، ممكن است خطرناك باشد. مصرف همزمان این دارو با آسپیرین توصیه نمی-‌شود. مصرف همزمان اسید والپروئیك با این دارو خطر بروز خونریزی را به دلیل تداخل در عملكرد پلاكت ‎‌ها افزایش می ‌دهد.

1- احتمال بروز تنبلي چشم (آمبليوپاتی) وجود دارد. 2- در صورت مصرف اين دارو در درمان آرتريت، دوره درمان با اين دارو بايد كامل شود. جهت دستيابي به پاسخ مطلوب، ممكن است حداقل 2 هفته زمان نياز باشد. 3- در صورت مشاهده علائم شبه آنفولانزا (لرز، تب يا درد عضلاني) قبل يا همزمان با بثورات جلدي، بايد به پزشك مراجعه شود. 4- هر گونه خونريزي غيرعادي مانند استفراغ خوني، خون در ادرار و خون در مدفوع باید گزارش شود. 5- در تجویز داخل وریدی، رساندن مایعات لازم به فرد قبل از شروع درمان الزامی است.