من 24 سالمه و به سنی رسیدم که باید برای آیندم کاری بکنم و تصمیمی بگیرم، اما پدرم ازم حمایت نمیکنه و بین منو برادرم که دوسال از من بزرگتره فرق میزاره، برای اون سرمایه کار داد، ماشین خرید، خونه خرید، هیچکدوم از این کارهارو برای من نکرد حتی من کمک ناچیز هم ازش بخام میگه ندارم (این عدم حمایت مربوط به الان نمیشه از کودکی بینمون فرق میزاشت).
از بچگی تاحالا هیچ حمایت مالی و عاطفی ازم نکرده، احساس اضافی بودن میکنم و دست و دلم به هیچ کاری نمیره کلا گوشه گیر شدم، چکار کنم؟
من 24 سالمه و به سنی رسیدم که باید برای آیندم کاری بکنم و تصمیمی بگیرم، اما پدرم ازم حمایت نمیکنه و بین منو برادرم که دوسال از من بزرگتره فرق میزاره، برای اون سرمایه کار داد، ماشین خرید، خونه خرید، هیچکدوم از این کارهارو برای من نکرد حتی من کمک ناچیز هم ازش بخام میگه ندارم (این عدم حمایت مربوط به الان نمیشه از کودکی بینمون فرق میزاشت).
از بچگی تاحالا هیچ حمایت مالی و عاطفی ازم نکرده، احساس اضافی بودن میکنم و دست و دلم به هیچ کاری نمیره کلا گوشه گیر شدم، چکار کنم؟
سلام دوست عزیز.میدونم شرایط سختی رو تجربه میکنید .اما توجه داشته باشید که شما تغییر و کنترلی رو روی پدرتون نمیتونید داشته باشید ولی میتونید خودتون شرایط خودتون رو تغییر بدید و از قدم های کوچک شروع کنید و به جای نقش قربانی،قوی باشید و مهارت یاد بگیرید.حتما از یه مشاور هم کمک بگیرید تا انگیزه بهتون بده و استارت بزنید.موفق باشید
درک می کنم که شما چقدر از رفتار پدرتون آسیب دیدید.
ولی بهتره روی استقلال خودتون کار کنید
روی اهداف شخصی خودتون تمرکز کنید، رویاهای شما چیه و چطور می تونید برنامه ای داشته باشید تا به طور مستقل بهشون دست پیدا کنید؟ زمانی که فقط روی خودتون حساب کنید دنبال اهدافتون میرید و به فکر راه حل می افتید.
البته می تونید با پدرتون گفتگوی صادقانه داشته باشید و نیازها و احساسات خودتون رو به وضوح و با احترام بیان کنید
سلام. متاسفم برای تجربه این حس تبعیض و حس دوست داشتنی نبودن. حمایت پدر شما اگر بود خیلی عالی بود اما این موضوع تو کنترل شما نیست که بتونین تغییرش بدین. با توجه به سنتون روی مواردی که تو کنترل شماست مثل انتخاب مسیر شغلی و تحصیلی میتونید تمرکز کنید.
به خاطر این شرایط ممکنه دچار بی انگیزگی، خلق پایین و افسردگی شده باشید. برای اطمینان حتما با یکی از مشاورین حال تماس بگیرید
خودت پاشو یا علی بگو برو زندگیتو بساز سن کمی هم نداری میتونی از پس خودت بربیایی
پاسخ دهید
1
نفر
42202150
5 ماه پیش
پاسخ دهید
0
نفر
به خودت اعتماد کن،تو به تنهایی دوست داشتنی و ارزشمندی، بدون اینکه نیاز داشته باشی پدرومادرت بهت توجه کنن، اینو باور کن. بعضیا بدون پدرومادر به دنیا میان عزیزم ،به داشته هات توجه کن و از خودت بابت کوچکترین کارایی که میتونی انجام بدی قدردانی کن و اینگونه موفقیت قطعا ازان توست، فقط عجله ممنوع، از مسیر لذت ببر
پاسخ دهید
0
نفر
31640463
5 ماه پیش
پاسخ دهید
0
نفر
24 سالگی سن خیلی خوبیه. پاشو خودت ی کاری بکن. لازم نیست پدر و مادرت حمایت اتفاقا این طوری قوی تر میشی. من اگر سن تو بودم قطعا به هیچکی جز خدا امید نداشتم و بلند میشدم شروع می کردم از کمترین کار ممکن.
پاسخ کاربران به این سوال
دکتر بهاره بخشی - دکتری مشاوره و راهنمایی
5 ماه پیش
گفتگو با این مشاورفاطمه سلامی - کارشناسی ارشد مشاوره
5 ماه پیش
گفتگو با این مشاوردکترمحمد حسین خانی - دکتری روانشناسی
5 ماه پیش
گفتگو با این مشاورفرزانه فردوسی - کارشناسی ارشد خانواده
5 ماه پیش
گفتگو با این مشاوربرترین پزشکان
مهدی صفائیان فر
مشاهده پروفایلدکتری روانشناسی بالینی
میترا سجادیان
مشاهده پروفایلدکتری روانشناسی بالینی
نرگس پیران سوله
مشاهده پروفایلکارشناسی ارشد سنجش و اندازه گیری (روان سنجی)
دکتر سلوی شمس الدین لری
مشاهده پروفایلدکتری روانشناسی
الهه لطفی
مشاهده پروفایلکارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی
به فــکر سلامــتیت بــاش!! با »حــال« پولش جـــور میشه
سرویس اقساطی برای خدمات پزشکی، دندانپزشکی و زیبایی
شیدا باباتبار پیته رودی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی
5 ماه پیش
گفتگو با این مشاورحمید
5 ماه پیش
42202150
5 ماه پیش
31640463
5 ماه پیش