آزاتیوپرین

آزاتيوپرين به عنوان داروي كمكي براي جلوگيري از رد پيوند كليه، كبد، لوزالمعده، درمان روماتيسم ‎‌هاي فعال و حاد، كوليت اولسراتيو، بيماري كرون، مياستني گراو منتشر، سندرم بهجت، پمفيگوس، سيروز صفراوي، لوپوس اريتماتوز سيستميك و گلومرونفريت مصرف می شود.

مصرف همزمان با آلوپورینول ممكن است سمیت آزاتیوپرین را افزایش دهد. استفاده از دارو‌های كاهنده فعالیت مغزاستخوان و پرتودرمانی و دارو‌های سایتوتوكسیك می ‌تواند منجر به ایجاد عفونت یا سرطان گردد. مصرف همزمان این دارو با واكسن ‎ های ویروسی موجب كاهش پاسخ ایمنی و مصونیت ناقص می ‌شود. مصرف همزمان این دارو با وارفارین باعث كاهش فعالیت وارفارین می ‌گردد. مصرف این دارو همراه با مهاركننده ‎ های آنزیم مبدل آنژیوتانسین باعث بروز لكوپنی شدید می گردد. مصرف همزمان متوتروکسات یا مركاپتوپورین، عوارض جانبی این دارو را تشدید می‌ کنند.آزاتیوپرین باعث می ‌شود غلظت سرمی سیكلوسپورین كاهش یابد.

1- در صورت بيماري فعال ويروسي (آبله مرغان و هرپس)، اختلال كبدي، عفونت، پانكراتيت، نارسایي كليه و نقص شديد گزانتين اكسيداز با احتياط مصرف شود. 2- بين واكسيناسيون و تجويز اين دارو فاصله زماني 12-6 ماه بايد رعايت شود. 3- فراورده تزريقي را فقط بايد از راه داخل وريدي تزريق كرد.