قرص
دهانی
محدودیت شیردهی
ندارد
متوتركسات در درمان كارسينوم سینه، سر و گردن، ريه، تومور تروفوبلاستيك، لوسمي لنفوسيتيك حاد، لوسمي مننژيال، لنفوم هاي غيرهوچكيني، ميكوزفونگوئيد، استئوساركوما، پسوريازیس، آرتريت روماتوئيد، كارسينوم گردن رحم، تخمدان، مثانه، كليه، پروستات و بيضه، لوسمي ميلوسيتيك حاد، ميلوم مولتيپل، آرتريت ناشي از پسوريازیس و درماتوميوزيت مصرف می شود. | متوترکسات 5 (Methotrexate 5) یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) است که در درمان برخی از بیماری ها استفاده می شود. برخی از کاربردهای اصلی آن عبارتند از: 1. روماتوئید آرتریت: متوترکسات 5 معمولاً در درمان روماتوئید آرتریت استفاده می شود. این بیماری یک بیماری التهابی مزمن است که مفاصل را تحت تأثیر قرار می دهد و متوترکسات 5 می تواند علائم آن را کاهش دهد و پیشرفت بیماری را کنترل کند. 2. پسوریازیس: متوترکسات 5 ممکن است در درمان پسوریازیس، یک بیماری پوستی مزمن که با تشکیل لکه ها و قرمزی ها روی پوست همراه است، مفید باشد. این دارو می تواند به کاهش التهاب پوست کمک کند و علائم پسوریازیس را کاهش دهد. 3. آرتریت ناشی از پسوریازیس: در برخی از موارد، متوترکسات 5 ممکن است در درمان آرتریت ناشی از پسوریازیس استفاده شود. این بیماری معمولاً مفاصل را تحت تأثیر قرار می دهد و متوترکسات 5 می تواند علائم آن را کاهش دهد. 4. لوپوس اریتماتوس: متوترکسات 5 ممکن است در درمان برخی از علائم لوپوس اریتماتوس، یک بیماری ایمنی مزمن که با التهاب و آسیب به انواع از بافت های بدن همراه است، مفید باشد. این دارو می تواند به کاهش التهاب و کنترل علائم لوپوس اریتماتوس کمک کند. مهم است که قبل از استفاده از متوترکسات 5، با پزشک خود مشورت کنید و دستورات و دوزهای مورد نیا
قبل از مصرف قرص متوترکسات 5، باید به پزشک اطلاع داده شوند: در صورت بارداری یا تمایل به بارداری، علائم نارسایی کبد، عفونتها، التهابهای خودایمنی، و آلرژی به متوترکسات یا دیگر داروها.
قرص متوترکسات 5 میتواند عوارضی نظیر خوابآلودگی، سرگیجه، کاهش شدید رشد سلولها، تهوع و استفراغ، تغییرات در اشتها، اسهال و تغییر در رنگ پوست داشته باشد.
قرص متوترکسات 5 با برخی از داروها تداخل دارد، از جمله: فنیتوئین، فنیباربیتال، سالیسیلاتها، و سولفونامیدها.
نكات قابل توصيه 1- در تزريق دارو از راه غلاف طناب نخاعي، مقادير زيادي متوتركسات وارد جريان خون مي-شود. بنابراین در بيماراني كه به طور سيستميك نيز دارو دريافت می کنند تنظيم مجدد مقدار مصرف سيستميك توصيه مي شود. 2- تعداد لكوسيت ها و پلاكت ها 10-7 روز بعد از تجويز دارو به حداقل مي رسد و 7 روز بعد به ميزان طبيعي برمی گردد. 3- در بيماران مبتلا به آسيت، انسداد مجراي گوارش، وجود ترشحات جنب يا صفاق و عيب كار كليه ممكن است مقادير بيشتر و يا مدت زمان مصرف طولاني تر لوكوورين لازم باشد. توصيه مي شود طول مدت مصرف لوكوورين بر اساس غلظت پلاسمايي متوتركسات تعيين گردد. 4- در درمان پسوريازيس، بعد از دستیابی به پاسخ باليني مطلوب مقادير مصرف دارو تدريجاً كاهش داده شود و زمان استراحت (قطع مصرف دارو) به حداكثر زماني كه پاسخ مناسب را ايجاد كند، افزايش يابد.
شما از این بخش میتونید وجود یا عدم تداخل دارویی بین دو دارو را بررسی کنید