تزریق, سوسپانسیون
وریدی
محدودیت شیردهی
دارد
متیل پردنیزولون استات یک داروی کورتیکواستروئید است که برای درمان بسیاری از بیماری های التهابی و ایمنی استفاده می شود. برخی از بیماری هایی که ممکن است با این دارو درمان شوند عبارتند از: - بیماری های التهابی مفصلی مانند آرتریت روماتوئید و اسپوندیلیت آنکیلوزان - بیماری های التهابی ریه مانند آستم و برونشیت - بیماری های التهابی پوست مانند پسوریازیس و اگزما - بیماری های التهابی چشم مانند التهاب قرنیه و اوتیتیس - بیماری های التهابی گوارشی مانند کولیت التهابی و بیماری کرون همچنین، متیل پردنیزولون استات ممکن است برای درمان بیماری های دیگری نیز استفاده شود، اما همیشه باید توسط پزشک تجویز شود. | متیل پردنیزولون استات یک داروی کورتیکواستروئید است که در درمان بسیاری از بیماری ها و شرایط پزشکی استفاده می شود. برخی از کاربردهای اصلی آن عبارتند از: 1. التهابات و عفونت های مزمن: متیل پردنیزولون استات ممکن است در درمان التهابات مزمن مانند آرتریت روماتوئید، آسم، برونشیت مزمن و التهاب مفاصل مزمن مفید باشد. 2. بیماری های التهابی روده: این دارو ممکن است در درمان بیماری های التهابی روده مانند کولیت التهابی و بیماری کرون مفید باشد. 3. بیماری های آلرژیک: متیل پردنیزولون استات ممکن است در درمان بیماری های آلرژیک مانند آسم آلرژیک، آلرژی های موسمی و آلرژی های دارویی مفید باشد. 4. بیماری های ایمنی: این دارو ممکن است در درمان بیماری های ایمنی مانند لوپوس اریتماتوس، سرماخوردگی عادی و آنفلوآنزا مفید باشد. 5. بیماری های پوستی: متیل پردنیزولون استات ممکن است در درمان بیماری های پوستی مانند پسوریازیس، اگزما و درماتیت مفید باشد. مهم است که قبل از استفاده از این دارو، با پزشک خود مشورت کنید و دستورات و نکات مربوط به مصرف آن را به دقت دنبال کنید.
قبل از مصرف تزریق، سوسپانسیون متیل پردنیزولون استات باید به پزشک در مورد بیماریهای مزمن، عوارض قبلی از دارو، داروهای مصرفی و همچنین بارداری یا شیردهی اطلاع داد.
تزریق، سوسپانسیون متیل پردنیزولون استات ممکن است عوارضی مانند ضعف عضلانی، افزایش وزن، آسیب به استخوانها، عفونتهای قارچی و باکتریایی، افزایش فشار خون و قند خون، افزایش خطر عفونت و تشدید علائم عفونتهای موجود، افزایش خطر تشکیل خونریزی و تشکیل زخمهای گوارشی داشته باشد.
تزریق، سوسپانسیون متیل پردنیزولون استات با داروهایی مانند وارفارین، فنیتوئین، کتوکونازول و ریتوناویر تداخل دارد.
1- از قطع ناگهاني مصرف دارو بعد از استفاده طولاني مدت (بيش از 3 هفته) پرهيز شود. 2- در طول درمان، مصرف سديم بايستي محدود شود و مصرف مكمل هاي حاوي پتاسيم توصيه می شود. 3- معاينات چشمپزشكي در طول درمان طولانی مدت، بايد به صورت دوره اي انجام گيرد.
شما از این بخش میتونید وجود یا عدم تداخل دارویی بین دو دارو را بررسی کنید