متوترکسات

متوترکسات یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) است که در درمان برخی بیماری ها استفاده می شود. به طور کلی، متوترکسات در درمان بیماری های التهابی مانند روماتوئید آرتریت، آرتریت پسوریاتیک، سندرم سجاوا و درماتومیوزیت (بیماری لایه های عمیق پوست) استفاده می شود. همچنین، متوترکسات در درمان بیماری های خاصی مانند لوپوس اریتماتوس، اُلنر دلاره و کره قوسی (تصلب چندگانه) نیز مورد استفاده قرار می گیرد. موارد دیگری همچون بیماری های التهابی روده، پسوریازیس و انسداد ریه نیز ممکن است در درمان با متوترکسات مورد استفاده قرار بگیرند. همچنین، متوترکسات به عنوان درمان ضد سرطانی در برخی حالات از سرطان مانند لوسمی، لمفوم نوعی (مانند لمفوم هاچکین) و سرطان پستان استفاده می شود. پیش از مصرف هر دارویی، بهتر است با پزشک خود در مورد نیاز و مخاطرات آن در موارد خاص صحبت کنید.

تزریق ترکیبی متوترکسات با داروهای زیر تداخل دارد:

نكات قابل توصيه 1- در تزريق دارو از راه غلاف طناب نخاعي، مقادير زيادي متوتركسات وارد جريان خون مي‎-شود. بنابراین در بيماراني كه به طور سيستميك نيز دارو دريافت می ‌کنند تنظيم مجدد مقدار مصرف سيستميك توصيه مي ‎شود. 2- تعداد لكوسيت ‎‌ها و پلاكت‎‌ ها 10-7 روز بعد از تجويز دارو به حداقل مي ‎رسد و 7 روز بعد به ميزان طبيعي برمی‌ گردد. 3- در بيماران مبتلا به آسيت، انسداد مجراي گوارش،‌ وجود ترشحات جنب يا صفاق و عيب كار كليه ممكن است مقادير بيشتر و يا مدت زمان مصرف طولاني‎ تر لوكوورين لازم باشد. توصيه مي‎ شود طول مدت مصرف لوكوورين بر اساس غلظت پلاسمايي متوتركسات تعيين گردد. 4- در درمان پسوريازيس، بعد از دستیابی به پاسخ باليني مطلوب مقادير مصرف دارو تدريجاً كاهش داده شود و زمان استراحت (قطع مصرف دارو) به حداكثر زماني كه پاسخ مناسب را ايجاد كند،‌ افزايش يابد.