مشخصات
موارد مصرف
متوتركسات در درمان كارسينوم سینه، سر و گردن، ريه، تومور تروفوبلاستيك، لوسمي لنفوسيتيك حاد، لوسمي مننژيال، لنفوم هاي غيرهوچكيني، ميكوزفونگوئيد، استئوساركوما، پسوريازیس، آرتريت روماتوئيد، كارسينوم گردن رحم، تخمدان، مثانه، كليه، پروستات و بيضه، لوسمي ميلوسيتيك حاد، ميلوم مولتيپل، آرتريت ناشي از پسوريازیس و درماتوميوزيت مصرف می شود. | متوترکسات مایلن یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) است که در درمان برخی از بیماری ها استفاده می شود. این دارو برای درمان بیماری های التهابی مزمن مانند التهاب مفاصل روماتوئید، آرتریت روماتوئید، پسوریازیس مفصلی و سندرم سجاویک استفاده می شود. همچنین، متوترکسات مایلن ممکن است در درمان بیماری هایی مانند لوپوس اریتماتوس سیستمیک، اسکلرودرمی و آنکیلوزینگ سپیندیلیت نیز مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، قبل از استفاده از این دارو، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین راهکار درمانی برای شرایط خاص شما را تعیین کند.
عوارض و هشدارها
قبل از مصرف تزریق متوترکسات مایلن باید به پزشک اطلاع دهید در صورت داشتن بیماریهای کبدی، بیماریهای کلیوی، عفونت ویروسی، بیماری ریه، بیماری معده و روده، بارداری یا شیردهی، حساسیت به سولفاتها و خونریزی ناشناخته.
میتواند عوارضی مانند تهوع، استفراغ، خارش، مشکل در شیردهی، تب، اسهال، افت فشارخون، آسیب کبدی، خونریزی و عفونتهای شدید داشته باشد.
تداخل دارویی
تزریق متوترکسات مایلن با داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، آنتیبیوتیکها، آمینوگلیکوزیدها، لاکتیلها، سالیسیلاتها، واکسنهای زنده، داروهای ضدباکتریال مانند تتراسایکلینها و برخی آنتیدیپرسانها تداخل دارد.
نکات قابل توصیه
نكات قابل توصيه 1- در تزريق دارو از راه غلاف طناب نخاعي، مقادير زيادي متوتركسات وارد جريان خون مي-شود. بنابراین در بيماراني كه به طور سيستميك نيز دارو دريافت می کنند تنظيم مجدد مقدار مصرف سيستميك توصيه مي شود. 2- تعداد لكوسيت ها و پلاكت ها 10-7 روز بعد از تجويز دارو به حداقل مي رسد و 7 روز بعد به ميزان طبيعي برمی گردد. 3- در بيماران مبتلا به آسيت، انسداد مجراي گوارش، وجود ترشحات جنب يا صفاق و عيب كار كليه ممكن است مقادير بيشتر و يا مدت زمان مصرف طولاني تر لوكوورين لازم باشد. توصيه مي شود طول مدت مصرف لوكوورين بر اساس غلظت پلاسمايي متوتركسات تعيين گردد. 4- در درمان پسوريازيس، بعد از دستیابی به پاسخ باليني مطلوب مقادير مصرف دارو تدريجاً كاهش داده شود و زمان استراحت (قطع مصرف دارو) به حداكثر زماني كه پاسخ مناسب را ايجاد كند، افزايش يابد.