متوترکسات 2.5

متوتركسات در درمان كارسينوم سینه، سر و گردن، ريه، تومور تروفوبلاستيك، لوسمي لنفوسيتيك حاد، لوسمي مننژيال، لنفوم ‌هاي غيرهوچكيني، ميكوزفونگوئيد، استئوساركوما، پسوريازیس، آرتريت روماتوئيد، كارسينوم گردن رحم، تخمدان، مثانه، كليه، پروستات و بيضه، لوسمي ميلوسيتيك حاد، ميلوم مولتيپل، آرتريت ناشي از پسوريازیس و درماتوميوزيت مصرف می شود. | متوترکسات 2.5 یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) است که در درمان برخی از بیماری ها استفاده می شود. برخی از کاربردهای اصلی آن عبارتند از: 1. روماتوئید آرتریت: متوترکسات 2.5 به عنوان یک داروی اصلی در درمان روماتوئید آرتریت استفاده می شود. این بیماری یک بیماری التهابی مزمن است که مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد و متوترکسات می تواند علائم آن را کاهش دهد و پیشرفت بیماری را کنترل کند. 2. پسوریازیس: متوترکسات 2.5 همچنین در درمان پسوریازیس، یک بیماری پوستی التهابی که با تشکیل لکه ها و قرمزی ها روی پوست همراه است، مورد استفاده قرار می گیرد. 3. آرتریت ناشی از پسوریازیس: در برخی از موارد، پسوریازیس می تواند به آرتریت ناشی از پسوریازیس منجر شود. متوترکسات 2.5 می تواند در کاهش علائم و بهبود وضعیت مفاصل در این بیماران موثر باشد. 4. لوپوس اریتماتوس: متوترکسات 2.5 ممکن است در درمان برخی از علائم لوپوس اریتماتوس سیستمیک، یک بیماری ایمنی مزمن که با التهاب در سراسر بدن همراه است، مورد استفاده قرار گیرد. مهم است که قبل از استفاده از متوترکسات 2.5 با پزشک خود مشورت کنید و دستورات و دوزهای مورد نیاز را به دقت دنبال کنید. همچنین، این دارو ممکن است عوارض جانبی داشته باشد، بنابراین در صورت بروز هرگونه علائم ناخواسته، به پزشک خود اطلاع دهید.

قرص متوترکسات 2.5 با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، آنتی بیوتیکهای سولفونامید، دیگوکسین، کلروتیازید و واکسن زنده تداخل دارد.

نكات قابل توصيه 1- در تزريق دارو از راه غلاف طناب نخاعي، مقادير زيادي متوتركسات وارد جريان خون مي‎-شود. بنابراین در بيماراني كه به طور سيستميك نيز دارو دريافت می ‌کنند تنظيم مجدد مقدار مصرف سيستميك توصيه مي ‎شود. 2- تعداد لكوسيت ‎‌ها و پلاكت‎‌ ها 10-7 روز بعد از تجويز دارو به حداقل مي ‎رسد و 7 روز بعد به ميزان طبيعي برمی‌ گردد. 3- در بيماران مبتلا به آسيت، انسداد مجراي گوارش،‌ وجود ترشحات جنب يا صفاق و عيب كار كليه ممكن است مقادير بيشتر و يا مدت زمان مصرف طولاني‎ تر لوكوورين لازم باشد. توصيه مي‎ شود طول مدت مصرف لوكوورين بر اساس غلظت پلاسمايي متوتركسات تعيين گردد. 4- در درمان پسوريازيس، بعد از دستیابی به پاسخ باليني مطلوب مقادير مصرف دارو تدريجاً كاهش داده شود و زمان استراحت (قطع مصرف دارو) به حداكثر زماني كه پاسخ مناسب را ايجاد كند،‌ افزايش يابد.