قرص
دهانی
ندارد
ندارد
بوپروپيون در درمان افسردگي و کمک به ترک سيگار مصرف مي شود.
در صورت وجود تومور CNS، ضربه به سر، نقص نورولوژيک، سابقه حملات تشنجي، بيماري قلبي، نارسايي کبد و کليه با احتياط فراوان مصرف شود.
در صورت وجود تومور CNS، ضربه به سر، نقص نورولوژيک، سابقه حملات تشنجي، بيماري قلبي، نارسايي کبد و کليه با احتياط فراوان مصرف شود.
مصرف همزمان این دارو با دارو های مهارکننده آنزیم مونوآمین اکسیداز، مانند فورازولیدون و پروکاربازین، ممکن احتمال بروز مسمومیت با بوپروپیون را افزایش دهد. مصرف همزمان دارو های کاهنده آستانه حملات تشنجی با این دارو ممکن است خطر بروز حملات تشنجی را افزایش دهد.
1. قرص هاي معمولي با فاصله حداقل 4 ساعت و قرص هاي پيوسته رهش با فاصله حداقل 8 ساعت مصرف شوند. 2. در صورت مصرف يک داروي مهارکننده آنزيم مونوآمين اکسيداز، مصرف بوپروپيون بايد 14 روز بعد آغاز شود. 3. براي دستيابي به اثر ضدافسردگي دارو ممكن است تا چند هفته زمان لازم باشد، بنا بر اين بيمار نبايد داروي خود را قطع كند. در صورت برطرف شدن علائم بيماري نيز نبايد مصرف دارو را قطع نمود. 4. دليل احتمال بروز سرگيجه، خواب آلودگي و منگي، از رانندگي يا کار با ماشين آلاتي که نياز به هوشياري دارند، بايد خودداري شود.
شما از این بخش میتونید وجود یا عدم تداخل دارویی بین دو دارو را بررسی کنید