آمینوفیلین

آمينوفيلين براي درمان انسداد برگشت‎پذير راه‎‌هاي تنفسي و آسم حاد و به ‌عنوان محرك تنفسي در آپنه نوزادان مصرف می‌شود.

تجویز همزمان سایمتدین، سیپروفلوكساسین، اریترومایسین، پروپرانولول و تیابندازول با آمینوفیلین احتمالاً‌ باعث افزایش غلظت متابولیت فعال آن می‌شود. تجویز همزمان فنی‎توئین و ریفامپیسین با تئوفیلین و كشیدن سیگار یا تنباكو احتمالاً باعث كاهش غلظت آن می‌شود. تجویز همزمان مسدد‌های گیرنده بتاآدرنرژیك ممكن است اثرات گشادكنندگی نایژه‌ای دارو را مهار كند. مصرف همزمان با كتامین ممكن است آستانه حملات صرع را كاهش دهد.

1- در صورت تجويز بلندمدت، سنجش غلظت سرمي غلظت سرمي تئوفيلين و ارزيابي پاسخ بيمار به آن براي دستيابي به غلظت مناسب درماني و به حداقل رسانيدن خطر سميت توصيه می‌شود. 2- آمينوفيلين نبايد در يك سرنگ با ساير دارو‌ها مخلوط شود. 3- تزريق داخل عضلانی دارو بسيار محرك است. در صورت تزريق بولوس، آمينوفيلين را بايد خيلي آهسته داخل ورید (حداقل طي 20 دقيقه) تزريق نمود. 4- در صورت افزودن آمينوفيلين به محلول‌هاي تزريقي دكستروز ممكن است يك رنگ زرد كمرنگ توليد شود كه ایرادی ندارد.