سیتالورامین

سيتالوپرام در درمان اختلالات افسردگي به كار می ‌رود.

مصرف همزمان مهاركنندگان مونوآمین اكسیداز از جمله فورازولیدون، پروكاربازین و سلژیلین با سیتالوپرام می‌تواند عوارض خطرناك و مهلك در پی داشته باشد. باید بین قطع مصرف یكی از دو دارو و شروع داروی دیگر حداقل 14روز فاصله باشد. مصرف سیتالوپرام با دارو ‌های سروتونرژیك می ‌تواند باعث بروز سندرم سروتونین و تشدید عوارض شود. سایمتیدین می ‌تواند متابولیسم سیتالوپرام را كاهش دهد. مصرف سیتالوپرام با كلوزاپین باعث افزایش سطح خونی كلوزاپین می شود و ممکن است خطر بروز حملات تشنجی را افزایش دهد.

1- براي دستيابي به اثر ضدافسردگي دارو ممكن است تا 4 هفته زمان لازم باشد، بنا بر این بيمار نبايد داروي خود را قطع كند. در صورت برطرف شدن علائم بيماري نيز نبايد مصرف دارو را قطع نمود. 2- از قطع مصرف ناگهاني دارو بايد خودداري كرد. 3- به دليل احتمال بروز سرگيجه، اختلال در تصميم‎ گيري، تفكر و مهارت‎ هاي حركتي، تا مشخص شدن اثرات دارو هنگام رانندگي يا انجام كار ‌هايي كه نياز به هوشياري دارند، بايد احتياط نمود. 4- بيماراني كه احتمال اقدام به خودكشي در آن ها وجود دارد، نبايد مقادير زياد دارو را به طور يك جا در اختيار داشته باشند.