بیماری دوپویترن (Dupuytren) ضخیم شدن غیرطبیعی فاسیا یعنی لایه‌ای از بافت زیر پوست در کف دست و البته در پایه انگشتان است. این ناحیه ضخیم شده ممکن است به یک توده سخت یا نوار ضخیم تبدیل شود و با گذشت زمان، یک یا چند انگشت را خم کرده و یا به طرفین یا به سمت کف دست بکشد.
انگشت حلقه و انگشت کوچک بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند و در بسیاری از موارد، هر دو دست را درگیر می‌کند. این بیماری به ندرت، پاها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در ادامه این مقاله درباره بیماری دوپوزترن ، علت، علائم و راه های درمان آن بیشتر توضیح خواهیم داد.
بیماری دوپویترن چیست؟
همانطور که گفته شد، انقباض دوپویترن باعث خم شدن یک یا چند انگشت به سمت کف دست می‌شود و به همین دلیل انگشتان مبتلا نمی‌توانند به طور کامل صاف شوند.
گره‌های بافتی زیر پوست ایجاد می‌شود و در نهایت یک طناب ضخیم ایجاد می‌کنند که می‌تواند انگشتان را به حالت خمیده تبدیل کند. این وضعیت به تدریج با گذشت زمان بدتر می شود. این وضعیت، فعالیت‌های روزمره مانند قرار دادن دست‌ها در جیب، پوشیدن دستکش یا دست دادن را بسیار سخت کند.
علت بیماری دوپویترن
اعتقاد بر این است که انقباض دوپویترن در خانواده ها ارثی باشد زیرا علت دقیق آن مشخص نیست و ممکن است با سیگار کشیدن، اعتیاد به الکل، دیابت، کمبودهای تغذیه ای یا داروهای مورد استفاده برای درمان تشنج مرتبط باشد.
علائم بیماری دوپویترن
علائم رایج بیماری دوپویترن شامل موارد زیر است:
- ناتوانی در قرار دادن دست روی میز
- یک یا چند توده کوچک و حساس (ندول) در کف دست که با گذشت زمان، حساسیت معمولا از بین می رود.
- گره ها ممکن است ضخیم و منقبض یا سفت شوند و باعث ایجاد نوارهای ضخیم بافت زیر پوست در کف دست شوند.
- حفره ها یا شیارهایی در پوست که توسط انگشت منقبض فشرده شده‌اند. این نواحی ممکن است بسیار دردناک شوند و در صورت عدم بهبودی به از دست دادن پوست منجر شوند.
- انگشتان به سمت جلو کشیده می‌شوند
- دست شما نیز قادر به کار نیست
عوارض بیماری دوپویترن
از عوارض اصلی بیماری دوپویترن این نکته بسیار قابل مشاهده است که با گذشت زمان، ممکن است برای استفاده از دست خود برای کارهای خاصی مشکل داشته باشید. ممکن است نتوانید اجسام بزرگ را بگیرید یا انگشتان خود را صاف کنید.
میزان شیوع انقباض دوپویترن در دنیا
شیوع انقباض دوپویترن در مناطق مختلف متفاوت است. به گفته انجمن جراحی دست آمریکا، این وضعیت در افراد شمال اروپا، به ویژه آن‌هایی که اصل و نسب وایکینگ دارند، شایع تر است. در این جمعیت‌ها، بسته به سن و جنسیت، شیوع می‌تواند بین 3 تا 33 درصد باشد.
ریسک فاکتورهای بیماری دوپویترن
اگر شرایط زیر را دارید بیشتر در معرض خطر ابتلا به انقباض دوپویترن هستیئ.
- بزرگ هستید!. این بیماری معمولا در میانسالی شروع می شود.
- مرد هستند. این بیماری در مردان شایع تر از زنان است.
- سابقه نسلی از یا اروپای شمالی داشته باشید.
- سابقه خانوادگی داشته باشد.
- داروی تشنج مصرف می‌کنید، زیرا این بیماری با برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان تشنج و صرع مرتبط است.
- سیگار کشیده و یا الکل مصرف می‌کنید.
- دیابت دارید.
درمان دوپویترن کف دست
البته هیچ درمانی برای انقباض دوپویترن وجود ندارد. شرایط خطرناک نیست. بسیاری از مردم درمان نمی شوند. اما درمان انقباض Dupuytren می تواند بیماری را کند یا به کاهش علائم شما کمک کند. برای درمان دوپویترن کف دست، پزشک شما یک برنامه مراقبتی برای شما بر اساس موارد زیر ایجاد می‌کند:
- سن، سلامت کلی و وضعیت گذشته شما
- میزان جدی بودن بیماری
- پاسخ به داروها
راه‌های کلی برای درمان‌های انقباض دوپویترن
عمل جراحی
جراحی رایج ترین روش درمانی است که برای موارد پیشرفته استفاده می شود و احتمالا زمانی انجام می‌شود که استفاده محدودی از دست‌های خود دارید. در طول جراحی انقباض دوپویترن، جراح یک برش در دست شما ایجاد و بافت ضخیم شده را خارج می‌کند. این کار باعث می‌شود تا تحرک انگشتان شما بهبود پیدا کند. البته برخی از افراد پس از جراحی، برگشت انقباض دارند و دوباره نیاز به جراحی خواهند داشت.
واکسن استروئیدی (تزریقی)
اگر توده دردناک باشد، تزریق استروئید به کاهش درد کمک می‌کند. در برخی موارد نیز از بدتر شدن وضعیت بیماری جلوگیری می‌کند. البته ممکن است نیاز به تزریق‌های مکرر وجود داشته باشد.
پرتو درمانی
این درمان چندان رایج نیست. اشعه ایکس کم انرژی به سمت گره‌ها هدایت می‌شود که این کار در مراحل اولیه بیماری بهترین نتیجه را دارد زیرا می‌تواند ندول‌ها را نرم کند و به جلوگیری از وقوع انقباضات کمک کند.
تزریق آنزیم
یک روش جدیدتر و کمتر تهاجمی است که توسط جراحان خبره انجام می‌شود. پزشک برای بی‌حس کردن دست، دارویی را به آن ناحیه تزریق می‌کند. سپس آنزیم به توده بافت تزریق می‌شود. طی چند ساعت، آنزیم شکسته شده و نوارهای سخت را حل می‌کند و به انگشتان اجازه حرکت می‌دهد.
آپونوروتومی سوزنی
این روش نیز یک روش جدیدتر و کمتر تهاجمی دیگر است. برای بی حس کردن دست، دارو به آن ناحیه تزریق شده و جراح از یک سوزن برای تقسیم بافت بیمار استفاده می‌کند. ضمن اینکه در این روش هیچ برشی ایجاد نمی‌شود.
انقباض دوپویترن چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک متخصص دست شما را معاینه خواهد کرد. او انعطاف پذیری و احساس شست و انگشتان شما را آزمایش می‌کند. قدرت گرفتن چیزی و یا نیشگون گرفتن شما نیز ممکن است مورد آزمایش قرار گیرد.
سپس پزشک محل گره‌ها و نوارها را روی کف دست شما اندازه گیری و ثبت می‌کند. با استفاده از یک ابزار خاص، او میزان پیچش یا انقباض انگشتان شما را اندازه می‌گیرد. دامنه حرکت در انگشتان شما نیز ممکن است اندازه گیری شود.
این اندازه‌گیری‌ها با اندازه‌گیری‌های بعدی مقایسه می‌شوند تا ببینند که آیا بیماری پیشرفت دارد یا خیر. براساس تمام این موارد بهترین درمان انجام خواهد شد.
فیزیوتراپی برای درمان بیماری دوپویترن
فیزیوتراپی یک گزینه درمانی ارزشمند برای بیماری دوپویترن است. بیماری دوپویترن منجر به تغییر شکل انگشتان می‌شود و هدف فیزیوتراپی کاهش علائم، بهبود عملکرد دست و به تاخیر انداختن جراحی است.
یکی از تکنیک‌های رایج فیزیوتراپی که برای بیماری دوپویترن استفاده می شود، تمرینات دستی است. این تمرینات خاص به افزایش انعطاف پذیری، حفظ تحرک مفصل و جلوگیری از پیشرفت بیشتر بیماری کمک می‌کند. تمرینات دست، شامل کشش، تکان دادن تاندون و حرکات تقویتی است که همگی متناسب با نیازهای فردی انتخاب می‌شود که برای این کار می‌توانید از بخش فیزیوتراپی در منزل نیز استفاده کنید.
علاوه بر این، تکنیک‌های درمانی دیگر از جمله تحرک بافت نرم و تحرک مفصل نیز انجام می‌شود که هدف از آن‌ها کاهش درد، بهبود انبساط بافت و بهبود عملکرد دست است.
روش هایی مانند گرما یا سرما درمانی، اولتراسوند، یا لیزر درمانی سطح پایین نیز با فیزیوتراپی ترکیب می‌شوند. با این حال، اثربخشی این روش‌ها برای بیماری دوپویترن هنوز مورد بحث است و پاسخ‌های فردی ممکن است متفاوت باشد.
باتوجه به این مسئله، مشورت با یک فیزیوتراپیست واجد شرایط که تجربه توانبخشی دست را دارد بسیار ضروری است. زیرا او یک ارزیابی کامل برای طراحی یک برنامه درمانی مناسب بر اساس شرایط منحصر به فرد هر بیمار انجام خواهد داد.
منابع:
