رویاها به عنوان یک کلید از ذهن ناخودآگاه از سال 1899 در نظر گرفته شده اند، زمانی که سیگموند فروید نظریه خود را عنوان «تفسیر رویاها» نوشت. فروید معتقد است که رویاها به عنوان یک شیر ایمنی روان عمل می کنند و به افراد این امکان را می دهند تا احساسات، فانتزی ها یا تحریک های منفی را در یک فضای امن و نه در جهان بیداری، تجربه کنند.

در حالی که نظریه رویا ی فروید نقش مهمی در تاریخ روانشناسی و روانکاوی داشته است، درآن زمان به عنوان نظریه ای غیر علمی رد شده طبق این نظریه، تحلیل رویاها می تواند علت اصلی اختلالات روانی بیمار را کشف کند، معمولا یک رویداد آسیب سرکوب شده در کودکی فرد.

اما هدف رویاها و اتصال احتمالی آنها به ذهنهای ناخودآگاه و ذهن ما، همچنان دانشمندان علوم اعصاب و روانشناسان را مجذوب خود کرده است.

تحقیقات اخیر توسط پژوهشگران خواب و روانشناسان نشان می دهد که رویاها نقش مهمی را در سلامت روان ما ایفا می کنند، اما نه به شیوه ای که فروید در ابتدا فکر کرد. واکر و کارترایت هر کدام در مسیرهای تحقیق جداگانه خود نشان داده شده است، رویاها وجود دارند تا احساسات ما را مرتب کنند بوسیله بازسازی رابطه آنها با خاطرات مان . اصطلاحا، مود ما را هنگامی که از خواب بیدار می شویم، تنظیم می کند ؛ رویاها نوعی درمان در شب هستند .

امروز، ما دیگر نمی توانیم خواب را به عنوان یک حالت برای شارژ باتری های مان در نظر بگیریم که با فشار دکمه خاموش  فعالیت روانی مان متوقف شود . در عوض، ما یاد گرفته ایم که از خواب باید به عنوان بخشی فعال از چرخه 24 ساعته بدن، که در طی آن بسیاری از فعالیت های مهم در مغز اتفاق می افتد، یاد کنیم .Cartwright در کتاب “ذهن بیست و چهار ساعته” می گوید: “خواب یک کارگاه روانی است که در آن اطلاعات حساسانه مهم فعال نگه داشته می تا زمانی که در شبکه های عصبی ذخیره می شوند “. محققان خواب اغلب به این نکته اشاره میکنند که هر فرد نیاز به یک خواب کامل 8 ساعته برای سلامت جسمی بدن (که شامل مغز هم می شود) دارد. میزان کمتر از آن می تواند در کاهش ضعف ایمنی، دیابت و بیماری های روانی، در میان سایر چالش های بهداشتی نقش داشته باشد.

خواب همچنین حافظه کوتاه مدت را به حافظه بلند مدت تبدیل می کند، به همین دلیل است که در حـال حاضر به عنوان بخش مهمی از فرآیند یادگیری در نظر گرفته می شود. رویاها تنها یک عنصراز تحقیقات خواب هستند، اما دانشمندان می گویند آنها یک بخش کلیدی هستند.

پیش از فروید، اغلب به نظر می رسید ماهیت رویاها یک روح یا شیطان است. گرچه نظریه های رویای فروید اشتباه بود، اما او گام مهمی را برای یافتن ریشه های رویاها در ذهن، نه در چیزی که خارج از آن بود، برداشت. نکته جالب توجه اینکه ، فروید در یک اقدام کمتر شناخته شده در سال 1895 در پروژه ای  روانشناسی علمی، قدم بعدی را برداشته و رویاها را در مغز واقعی فیزیکی قرار داده است. نظریه های دیگر پیشنهاد کرده اند که رویاها یک محصول بی معنی هستند – epiphenomena – و هیچ معنا و مفهومی ندارند و یا تحت تاثیر وقایع روز قبل هستند . محققان خواب مانند روانپزشک رابرت استیگولد این نظریه ها را نادرست دانسته اند.

متیو واکر که پروفسوردر علوم اعصاب و روانشناسی از دانشگاه برکلی است ، زمان و انرژی قابل توجهی را در تحلیل خواب REM  (خواب حرکت سریع چشم) اختصاص داده است، که معمولا در حین دیدن رویا ، روی می دهد. با استفاده از اسکنهای fMRI، واکر توانست نشان دهد که کلید احساس و حافظه  که با ساختار مغز(آمیگدال، برخی از مناطق کورتکس و هیپوکامپ، مرکز حافظه ما)  مرتبط است در خواب REM دوباره فعال می شوند . پس از یک دوره عدم فعالیت در خواب NREM (حرکت غیر سریع چشم).

از طریق این کار، واکر این نظریه را توسعه داد که خواب REM یک شکل از درمان شبانه را به شکل رویاها ارائه می دهد. او در کتاب تحسین شده «چرا ما می خوابیم: باز کردن قدرت خواب و رویاها» در این باره مطالبی می نویسد .

در نهایت Walker نتیجه گرفت که خوابیدن در حالت REM دو هدف را به دست می آورد. یکی، خوابیدن به ما کمک می کند تا جزئیات تجربیات مهم گذشته را به یاد بیاوریم وبا ادغام آنها با شناختی که از جهان که قبلا داشته ایم و این تجربیات را به زندگی شخصی مان اضافه کنیم. علاوه بر این، رویا ها آنچه که واکر وارنر می خواند “اتهام احمقانه و دردناک که قبلا با آن خاطره پیچیده شده بود” را از بین می برد. این چیزی است که عنصر درمانی رویاها نام دارد .

به عنوان مثال، یک رویا ممکن است به ما اجازه دهد یک حادثه ترسناک از گذشته مان را به خاطر داشته باشیم که شاهد یک تصادف اتومبیل با احساس ترس و وحشتی است که رویداد خود را همراهی می کند. رویای خواب REM، خاطره احساساتی را که در طول این رویداد احساس میکردیم، حذف میکند و به ما اجازه میدهدآن واقعه را بدون آن احساساتی که تجربه کردیم، بیاد بیاوریم. زندگی بدون این فرایند بسیار دشوار خواهد بود، زیرا ما همیشه وقتی خاطراتمان را به یاد می آوریم احساسات گذشته ما دوباره در ما زنده می شود . به این ترتیب، رویاها واقعا می توانند سلامت روان مان را افزایش دهند.

Cartwright، استاد روانشناسی دانشگاه راش، به طور مشابه متوجه شده است که رویاها به عنوان یک حلال برای احساسات قوی که درطول روز ما را آزار می دهند ، عمل می کنند. او می نویسد: “[احساسات قوی] ممکن است به طور کامل در شب نتواند از بین برود.” به عنوان مثال، تاثیر احساسی یک توهین شخصی میتواند درخواب از بین برود. Cartwright می افزاید: “چیزی که ما به عنوان یک رویا تجربه می کنیم نتیجه تلاش مغز ما برای مطابقت با وقایع جدید و احساسات ناشی از تجربیات مشابه دیگر است که در حافظه بلند مدت ذخیره شده اند.”. با قرار دادن تجربیات مشابه در مغز ما، رویاها تاثیرات مخرب احساسات بدی را که برروی رفتار و مود ما تاثیر می گذارد، به طور مداوم کاهش می دهند. این نیز یکی دیگر از توانایی بالقوه رویاها در درمان است .

موضوعات عمومی