1. در مورد سلامت روانی خود با فرزندتان رو راست باشید :

این ممکن است در ابتدا دردناک باشد، اما صحبت کردن به طور علنی در مورد مسائل مربوط به سلامت روان شما یک روش ارزشمند برای کاهش خطرات انتقال اختلالات خود به فرزندتان است، با مدل سازی یک رویکرد پیشگیرانه به مراقبت های بهداشت روانی. به عنوان مثال، اگر شما در هراس افسردگی هستید، به سادگی می گوید: “مامان اکنون احساس ناراحتی زیادی می کند”، به فرزندتان اجازه می دهد که بداند  صحبت کردن در مورد احساسات دشوار عادی و طبیعی است  و افسردگی، اضطراب و یا هر نوع اختلالی که مردم تجربه می کنند باعث شرمساری نیست . افزودن جملاتی مانند: “این چیزی است که مامان در حـال کار بروری آن است و تقصیر شما نیست ” روشن می کند که این موارد را می توان حل کرد و عذاب وجدان را از روی فرزندتان بر می دارد. (کودکان اغلب احساسات پدر و مادر را درونی می کنند، چیزی در موردش نمی گویند). کاهش اضطراب در کودکان را در این مقاله بیاموزید

2. استراتژی های مقابله ای خوب را مدلسازی کنید

فرزندان من می دانند که من تحت درمانی هستم آنها می دانند جلسات تمرین روزانه و جلسات مدیتیشن  من برای بهبود پیدا کردنم لازم است . در واقع، فرزند متمایل به اضطراب من شروع به انجام مدیتیشن با من کرده است!به عنوان یک مادر، من حتی متوجه شدم که حفظ سلامت روانی من نه تنها من را قادر می سازد تا از طریق  انجام اقدامات خود مراقبتی مشکل روحی روانی ام را برطرف کنم بلکه می توانم به فرزندانم نشان دهم مراقبت از سلامت روان مانند غذا خوردن، خوابیدن یا مراجعه به پزشک برای ویزیت اهمیت دارد.

3. انتقال وضعیت اختلال روان شما به فرزند تان اجتناب ناپذیر نیست

این موضوع غیر معقول نیست که کسانی که با مسائل مربوط به سلامت روان درگیر هستند ترس انتقال آن را به فرزندانشان را دارند . واینکه یک مولفه ژنتیکی برای بسیاری از اختلالات روانی وجود دارد. اما فقط به این دلیل که فرزند شما ممکن است اختلال خود را از شما به ارث ببرد، به این معنا نیست که آنها در آینده اختلال روانی خواهند داشت.

4. هنگامی که سلامت روانی شما بهتر شد، خود را مجازات نکنید

همه ما با اختلالات روانی روزهای بدی داشته ایم. و من قصد دارم کاملا با شما صادق باشم: گاهی اوقات پدر یا مادر بودن می توانند جرقه های اختلالات روانی را بوجود بیاورد . اما به همین دلیل است رو راست بودن با فرزندانتان در مورد مبارزات شما با اختلالات روانی تان بسیار مهم است (نگاه کنید به مورد شماره 1) .فرزندان شما به یک والد کامل نیاز ندارند: آنها نیاز به کسی دارند که به کمبودهای خود اقرار کند و بابت آنها عذر خواهی کند و تلاش کند تا بهترین حالت ممکن خود شود.

5. زندگی با اختلالات مربوط به سلامت روان، به شما یک مزیت می دهد

واقعیت این است که شما به اندازه کافی از اختلال خود آگاه هستید وبه خودتان برچسب می زنید و حتی مقاله ای در مورد انتقال بیماری خود به فرزند خودمی خوانید! – به این معنی است که شما می توانید از آگاهی تان به نفع خود استفاده کنید. این آگاهی یکی از اجزای کلیدی است که می تواند کودک شما را از علائم و رفتارهای نامطلوب مربوط به اختلال روانی شما محافظت کند. شما ممکن است آگاه تر شده باشید تا علائم در حـال ظهور مشکلات سلامت روان را در فرزندتان تشخیص دهید و به شما این امکان را می دهد که به آنها کمک کنید.

طبیعی است که نگران باشید، اما راه حل وجود دارد!

من نمی توانم پنهان کنم این واقعیت را که در مورد انتقال اختلالات روانی من به فرزندانم نگران هستم. اما حتی اگر بدترین سناریوی موردنظر اتفاق بیفتد و فرزندانم با مسائل مربوط به اختلال روان روبرو شوند، من از اینکه آنها را به دنیا آورده ام پشیمان نیستم. با گذشت سال ها، راه حل ها و پشتیبانی های بیشتری برای آنها در اختیارشان قرار می گیرد.بچه ها موجودات پیچیده و پر از شگفتی هستند که تا زمانی که شما خودتان را نمی شناسید نمی توانید آنها را دریابید. و به همان اندازه که مشکل است با اختلالات روانی زندگی کردن ، آنها یک فرد را تعریف نمی کنند. به یاد داشته باشید که فرزندان شما (و خود شما) بیشتر از ژنتیک تان و بیشتر از هر نوع اختلال روانی ، مستحکم و انعطاف پذیر هستید .