آنژین، یک ناراحتی مکرر در قفسه سینه است. در میان انواع آن، آنژین پایدار (که آنژین صدری نیز نامیده می شود) به عنوان شکل غالب دیده می‌شود و ناشی از بیماری عروق کرونر است. استراحت مناسب و داروها می‌تواند علائم آنژین را بهبود بخشیده و در عین حال کیفیت زندگی فرد را افزایش دهد. برعکس، آنژین حاد یا پیش‌بینی‌نشده، خبر از حمله قلبی احتمالی را می‌دهد که نیاز به درمان فوری پزشکی دارد. در ادامه درباره آینکه آنژین چیست، علائم و انواع آن کدامند و راه های درمان آنزین چیست، بیشتر صحبت می‌کنیم.
آنژین چیست؟
آنژین به صورت درد یا ناراحتی در قفسه سینه ظاهر می شود که در اثر کمبود خون غنی از اکسیژن به قلب ایجاد می‌شود. در نتیجه قلب با تشدید سرعت و نیروی خود برای تهیه خون بیشتر می‌خواهد این کمبود را جبران کند که به طور اجتناب ناپذیری منجر به درد قابل توجهی می‌شود. ذکر این نکته ضروری است که آنژین به خودی خود یک بیماری مستقل نیست. بلکه به عنوان یک شاخص حیاتی و علامت یک بیماری قلبی زمینه ای عمل می‌باشد. تنها در ایالات متحده، تقریباً 10 میلیون نفر با تجربه ناراحت کننده آنژین مواجه هستند که نشان می دهد شیوع آن تقریبا زیاد است.
علائم آنژین قلبی در زنان و مردان
اگر دچار آنزین شده باشید، احتمالاً در پشت استخوان سینه‌تان درد دارید که می‌تواند به شانه‌ها، بازوها، گردن، گلو، فک یا پشت شما سرایت کند.
مردان اغلب در قفسه سینه، گردن و شانه های خود احساس درد می کنند. اما علائم آنژین قلبی در زنان احساس ناراحتی در شکم، گردن، فک، گلو یا پشت است. همچنین تنگی نفس، تعریق یا سرگیجه را نیز تجربه می‌کنند.
اما به طور کلی درد قفسه سینه علائم آنژین قلبی است، اما تاثیر متفاوتی روی افراد می گذارد و ممکن است با علائم زیر همراه باشد:
- درد
- سوزش
- سرگیجه
- خستگی
- احساس پری در قفسه سینه
- احساس سنگینی یا فشار
- ناراحتی معده یا استفراغ
- تنگی نفس
- فشرده کننده
- تعریق
بیشتر بدانید: علائم نارسایی قلبی
علت ایجاد بیماری آنزین در افراد
آنژین معمولاً به دلیل بیماری قلبی اتفاق می افتد. ماده‌ای چرب به نام پلاک در شریان‌های شما رسوب می‌کند و جریان خون را به عضله قلب مسدود می‌کند. این کار قلب را مجبور می‌کند با اکسیژن کمتری کار کند که باعث درد می‌شود. همچنین ممکن است لخته های خون در شریان های قلب خود داشته باشید که می‌تواند باعث حمله قلبی شود.
علل کمتر شایع برای بیماری آنژین عبارتند از:
- انسداد در یک شریان اصلی ریه شما (آمبولی ریه)
- قلب بزرگ شده (کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک)
- باریک شدن دریچه در قسمت اصلی قلب (تنگی آئورت)
- تورم کیسه اطراف قلب (پریکاردیت)
- پارگی دیواره آئورت، بزرگترین شریان بدن (کالبد شکافی آئورت)
بیشتر بدانید: چگونه زاویه فک داشته باشیم
تفاوت سکته قلبی با آنژین
بیماری قلبی می‌تواند باعث حمله قلبی بشود. کاهش جریان خون به قلب، در حمله قلبی طولانی تر از آنژین است و باعث می‌شود بخشی از عضله قلب بمیرد که یک آسیب دائمی است اما افت جریان خون در قلب شما در آنژین کوتاه است. بنابراین باعث آسیب دائمی نمی‌شود.
انواع آنژین
انواع مختلفی از آنژین وجود دارد که در ادامه با آن‌‌ها آشنا می‌شوید.
آنژین پایدار
شایع ترین نوع آنژین همین مورد است. فعالیت بدنی یا استرس می‌تواند باعث آنژین پایدار شود. معمولا چند دقیقه طول می‌کشد و زمانی که استراحت می‌کنید از بین می رود. درواقع این یک حمله قلبی نیست، اما می‌تواند نشانه ای باشد که احتمال ابتلا به آن بیشتر است. اگر این اتفاق برای شما افتاد حتما با دکتر قلب و عروق آنلاین مشورت کنید.
آنژین ناپایدار
زمانی که در حالت استراحت هستید یا زیاد فعالیت نمی‌کنید می‌توانید آنژین ناپایدار را تجربه کنید. درد می تواند قوی و طولانی مدت باشد و ممکن است بارها و بارها ایجاد شود. این موضوع سیگنالی است که نشان می‌دهد شما در شرف حمله قلبی هستید، بنابراین فوراً به پزشک مراجعه کنید.
آنژین میکروواسکولار
با آنژین میکروواسکولار، درد قفسه سینه دارید اما انسداد عروق کرونر را ندارید. یعنی کوچکترین عروق کرونر شما آنطور که باید کار نمی‌کنند، بنابراین قلب شما خون مورد نیاز خود را دریافت نمی‌کند و درد قفسه سینه معمولا بیش از 10 دقیقه طول می‌کشد. این نوع آنژین در زنان بیشتر دیده می‌شود.
آنژین پرینزمتال یا وازواسپاستیک
آنژین وازواسپاستیک، که به آن آنژین پرینزمتال نیز می‌گویند، یک بیماری قلبی عروقی است که با دوره‌های درد قفسه سینه ناشی از اسپاسم ناگهانی یا تنگ شدن شریان‌های کرونری مشخص می‌شود. بر خلاف آنژین معمولی که معمولاً در اثر فعالیت بدنی یا استرس ایجاد می‌شود، آنژین وازواسپاستیک در حالت استراحت و اغلب در طول شب رخ می‌دهد.
این اسپاسم‌ها جریان خون را به عضله قلب محدود می‌کنند که منجر به ایسکمی قلبی موقت (کمبود اکسیژن) می‌شود که منجر به درد یا ناراحتی قفسه سینه می‌شود. تشخیص از طریق الکتروکاردیوگرام (ECG) در طول یک دوره یا از طریق آزمایش تحریک ارگونوین انجام می شود. درمان شامل داروهایی برای شل کردن و گشاد کردن عروق کرونر مانند مسدود کننده‌های کانال کلسیم یا نیترات است، اما ممکن است شامل تغییر سبک زندگی، مدیریت استرس و ترک سیگار برای جلوگیری از حملات بعدی باشد. نظارت منظم و درمان مناسب به به حداقل رساندن خطر عوارض مانند حمله قلبی یا آریتمی های تهدید کننده زندگی کمک می کند.
آنژین لودویگ
آنژین لودویگ با یک عفونت باکتریایی شدید مشخص می‌شود که در درجه اول کف دهان و ناحیه گردن را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری معمولاً از عفونت در غدد زیر فکی یا زیر زبانی ناشی می شود و به سرعت گسترش می‌یابد تا جایی که باعث تورم و التهاب دردناک می‌شود. آنژین لودویگ به سرعت راه هوایی را مسدود کرده و منجر به مشکلات تنفسی می‌شود. علائم شایع عبارتند از تب، مشکل در بلع، ترشح آب دهان، تورم گردن، و احساس “چوبی” شکل در بافت های ناحیه آسیب دیده.
تفاوت آنژین پایدار و ناپایدار
آنژین پایدار و آنژین ناپایدار دو شکل متفاوت از درد قفسه سینه هستند که به دلیل کاهش جریان خون در عضله قلب ایجاد می شوند.
آنژین پایدار
آنژین پایدار یک ناراحتی قابل پیش بینی و نسبتاً ثابت در قفسه سینه است که در طول فعالیت های فیزیکی خاص یا به علت استرس رخ می‌دهد. در نتیجه باریک شدن یا انسداد در شریان‌های کرونر، که خون غنی از اکسیژن را به قلب می‌رسانند، رخ می‌دهد. به طور معمول، درد آنژین پایدار با استراحت یا داروهایی مانند نیتروگلیسیرین تسکین می‌یابدو با اصلاح سبک زندگی مدیریت می‌شود.
آنژین ناپایدار
از سوی دیگر، آنژین ناپایدار، شدیدتر و غیرقابل پیش بینی است و حتی در حالت استراحت نیز بروز می‌کند و با استراحت یا دارو نیز تسکین نمی‌یابد. برخلاف آنژین پایدار، آنژین ناپایدار ممکن است نشان دهنده وجود لخته خون در یکی از شریان های کرونر باشد که به طور جزئی یا کامل جریان خون را مسدود کرده است و درواقع نشانه‌ای از حمله قلبی قریب الوقوع باشد. آنژین ناپایدار با علائم دیگری مانند تعریق، تنگی نفس، حالت تهوع و ناراحتی که به گردن، فک یا بازوی چپ همراه است.
بنابراین در حالی که آنژین پایدار یک بیماری مزمن است که می توان آن را با تغییر شیوه زندگی و دارو کنترل کرد، آنژین ناپایدار یک وضعیت اورژانسی نیاز به اقدامات پزشکی فوری دارد.
آنژین قلبی در جوانان
در حالی که آنژین قلبی معمولا در افراد مسن مشاهده می‌شود اما می‌تواند افراد جوان را نیز تحت تاثیر قرار دهد. با این حال، در جمعیت جوان در مقایسه با افراد مسن نسبتا نادر است. بر اساس منابع علمی، شیوع آنژین قلبی در جوانان بسته به گروه سنی خاص و موقعیت جغرافیایی متفاوت است.
چندین مطالعه نشان داده که بروز کلی آنژین در افراد جوان از 0.1٪ تا 0.6٪ در سال متغیر است. از نظر گروه های سنی، شیوع در افراد بالای 35 سال بیشتر است و با افزایش سن نیز بیشتر می‌شود.
عوامل خطر برای ایجاد آنژین قلبی در افراد جوان تا حدودی با عواملی که در افراد مسن دیده می شود متفاوت است. در حالی که عوامل خطر سنتی مانند سیگار کشیدن، فشار خون بالا، دیس لیپیدمی، چاقی، و سبک زندگی کم تحرک باعث بیماری عروق کرونر در افراد مسن می‌شود اما علاوه بر این افراد جوان ممکن است علل زمینه ای مشخصی نیز داشته باشند که شامل نقایص مادرزادی قلب، اختلالات عروق کرونر، التهاب شریانی و برخی شرایط سیستمیک مانند بیماری‌های خودایمنی است.
تشخیص آنژین قلبی
برای تشخیص آنژین، پزشکان ترکیبی از ارزیابی تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و تست های تشخیصی را به کار می گیرند.
پزشک سوالات مفصلی در مورد علائم شما می پرسد، مانند نوع درد قفسه سینه که تجربه می کنید، دفعات و مدت آن، محرک هایی که درد را تشدید می کنند و عوامل تسکین دهنده. همچنین در مورد سابقه پزشکی شما، از جمله عوامل خطر مانند سیگار کشیدن، فشار خون بالا، دیابت و سابقه خانوادگی بیماری قلبی، سوال می‌شود.
پس از معاینه فیزیکی، الکتروکاردیوگرام یا ECG که یک آزمایش تشخیصی اولیه است، برای تشخیص ناهنجاری در فعالیت الکتریکی قلب استفاده می‌شود. الکترودهایی که روی قفسه سینه، بازوها و پاها قرار می‌گیرند، سیگنال‌های الکتریکی قلب را ضبط می‌کنند و به پزشکان کمک می‌کنند تا ریتم‌های نامنظم قلب و علائم کاهش جریان خون به قلب را شناسایی کنند.
اگر ارزیابی اولیه مشکوک به آنژین را نشان دهد، پزشک تست ورزش را توصیه می‌کند. این آزمایش نحوه واکنش قلب شما به فعالیت بدنی را ارزیابی می کند. معمولاً از تردمیل یا دوچرخه ثابت برای افزایش تدریجی ضربان قلب استفاده می شود در حالی که ECG فعالیت الکتریکی قلب را کنترل می کند.
در انتها اگر تست ورزش نشان دهنده بیماری قلبی باشد، ممکن است از تست های تصویربرداری مانند اکوکاردیوگرافی، اسکن هسته ای یا آنژیوگرافی عروق کرونر نیز برای تاییدنهایی استفاده شود.
درمان آنژین قلبی
گزینه های درمان آنژین قلبی عبارتند از:
- داروهای ضد انعقاد یا داروهای ضد پلاکت برای کاهش خطر لخته شدن خون.
- داروهای فشار خون
- داروهای کلسترول
- داروهایی که به طور خاص برای درمان آنژین استفاده می شود.
- تغییر سبک زندگی
- پیوند بای پس عروق کرونر (CABG).
- آنژیوپلاستی و استنت گذاری کرونر نیز نامیده می شود.
حتی با درمان نیز، برخی از افراد همچنان آنژین را تجربه می‌کنند که معمولا پزشک دارویی برای باز کردن سریع رگ‌های خونی در هنگام درد تجویز کند. نیتروگلیسیرین یک داروی رایج آنژین صدری است.
ضد ضربان خارجی پیشرفته (EECP) گزینه دیگری برای افرادی است که درد مداوم دارند. این روش درمانی به پایین پاهای شما فشار وارد می کند تا به بهبود جریان خون در قلب شما کمک کند.
نحوه مدیریت بیماری آنزین در خانه
گزارشی از زمان‌های آنژین خود داشته باشید. تاریخ و زمان، احساس و محرک های احتمالی (فعالیت ها، احساسات، آب و هوا، و غیره) را نیز در نظر بگیرید. همچنین سطح درد را در مقیاس 1 تا 10 درج کنید. بدانید چه زمانی برای کمک اضطراری تماس بگیرید و برای درمان آنژین خود از داروهای تجویز شده استفاده کنید و حتما سعی کنید از محرک هایی که منجر به حمله آنژین می شود اجتناب کنید.
داروی آنژین قلبی
نیتروگلیسیرین یک گشاد کننده عروق است که با گشاد کردن رگ‌های خونی، جریان خون و اکسیژن رسانی به قلب را افزایش می‌دهد و در نتیجه درد قفسه سینه مرتبط با آنژین را تسکین می‌دهد.
اما برای استفاده از این دارو در مورد آنژین قلبی و مناسب بودن آن برای شما جهت درمان آنژین قلبی حتما با یک پزشک آنلاین مشورت کنید و بهترین راهکار را بگیرید.
چه زمانی باید به اورژانس مراجعه کنم؟
علائمی که جدید هستند یا در حال بدتر شدن هستند نگران کننده می‌شوند. بنابراین اگر علائم حمله قلبی یا سکته را دارید و همچنین اگر آنژین پایدار شما به طور ناگهانی بدتر شد یا با استراحت یا درمان از بین نرفت، حتما با اورژانس تماس بگیرید.
منابع:
