همۀ ما دلشوره، پریشانی و بی‌قراری را تجربه کرده‌ایم؛ نام روانشناسانۀ این احساسات اضطراب یا anxiety است. اضطراب یکی از طبیعی‌ترین احساسات انسانی است و وجودش مثل همۀ احساسات دیگری که تجربه می‌کنیم، برای سلامت روان ما اهمیت دارد.
اضطراب باعث بقای اجداد ما شده است. تصور کنید یک انسان غارنشین از شکار بازگشته است. او لاشۀ سنگین یک گراز وحشی را پشت سرش بر روی زمین می‌کشد. همچنان که او به غار نزدیک می‌شود که در آن خانواده‌اش در انتظار او هستند، دائماً به اطراف نگاه می‌کند تا اطمینان حاصل کند که هیچ تهدیدی وجود ندارد؛ پشت سرش را مرتباً بررسی می‌کند. سپس صدایی را در نزدیک خود می‌شنود و نیزه خود را به سمت صدا پرتاب می‌کند…

همین مثال فرضی ساده به ما نشان می‌دهد که اضطراب احساسی است که ما را زنده و مصون نگاه می دارد. اجداد ما برای آنکه از حیوانات وحشی در امان باشند، به احساس اضطراب نیاز داشتند. آن‌ها با استفاده از این احساس، برای مبارزه یا فرار همیشه آماده بودند.
امروز ما با چنین تهدیدهایی در زندگی روزمرۀ خودمان روبه‌رو نیستیم، اما اضطراب هنوز هم کاربردهای عملی برایمان دارد. برای مثال نگرانی دربارۀ اشتباهات و پیامدهای منفی آن‌ها به ما کمک می‌کند احساس مسئولیت‌پذیری داشته باشیم. مثلاً وقتی کسی برای انجام دادن کاری در یک مهلت مشخص، احساس اضطراب می‌کند، انگیزۀ بیشتری دارد که کارش را به موقع به پایان برساند.

در چنین حالتی اضطراب ضروری، غیردائمی و خفیف است، نگران‌کننده نیست و نیازی به درمان ندارد. این شکل از اضطراب عملکرد طبیعی سیستم عصبی ماست. اما زمانی که اضطراب تبدیل به یک احساس همیشگی شود یا اینکه عملکرد روزانۀ ما را با مانع مواجه کند، یک بیماری یا اختلال محسوب می‌شود و نیازمند آن است که برای شناخت و درمانش چاره‌جویی کنیم.

اختلال اضطراب چتری است که انواع مختلفی از اختلالات را تحت پوشش خود دارد: اضطراب فراگیر، اضطراب اجتماعی، حملۀ هراس، اضطراب جدایی. حتی وسواس فکری-عملی هم زیرمجموعۀ اختلال‌های اضطرابی است.
در این مطلب می‌خواهیم با انواع این اختلال‌ها آشنا شویم و علایم و پیامدهایش را بدانیم. اگر شما هم دچار نوعی از اختلال اضطراب هستید، به شما پیشنهاد می‌کنیم که این مطلب را بخوانید؛ زیرا به شما در شناخت این اختلال و راه‌های کنترل آن کمک زیادی خواهد کرد.

عناوین مقاله

انواع اختلال‌ اضطراب چیست و علایم آن‌ها کدام است؟

در این بخش قصد داریم انواع اختلال‌های اضطراب را که در مقدمۀ مطلب از آن‌ها نام بردیم، به شما معرفی کنیم و علایم و پیامدهایش را برایتان بازگو کنیم.

 

اختلال اضطراب فراگیر (GAD)

اگر در طول روز بدون دلیل نگران هستید، اگر اطرافیان دائما به شما می‌گویند که نگرانی بیش‌ازاندازه دارید و نگاهتان به مسائل واقع‌بینانه نیست، ممکن است دچار اختلال اضطراب فراگیر باشید.

اختلال اضطراب فراگیر، یا اختلال اضطراب منتشر، نگرانی دائمی و زیادی است که کارهای روزانه را با دشواری و مشکل روبه‌رو می‌کند. از مهم‌ترین نشانه‌های اختلال اضطراب فراگیر آن است که اولا اضطراب اغراق‌آمیز و بیش‌ازاندازه است و ثانیاً دلیل مشخصی ندارد؛ یعنی اتفاقات و مسائل ساده‌ای که برای عموم مردم نگران‌کننده نیست، ممکن برای کسی که دچار این اختلال است، نگرانی زیادی به وجود آورد. افرادی که دچار اختلال اضطراب فراگیر هستند، عموماً انتظار فاجعه دارند و نگرانی‌هایشان متناسب با موقعیت نیست.

کسانی که دچار اضطراب فراگیر هستند، عموماً در مسئولیت‌های شغلی، روابط خانوادگی و دوستانه، مسائل روزمره‌ای مثل کارهای خانه و قرارهای ملاقات دچار دردسر می‌شوند. گفته می‌شود که اضطراب فراگیر عموما از کودکی و نوجوانی شروع می‌شود و در زنان شایع‌تر از مردان است.

نگرانی مداوم و نگاه غیرواقع‌بینانه به مسائل، بی‌قراری، احساس خستگی، عدم تمرکز، تنش عضلانی و مشکلات خواب از نشانه‌های رایج اضطراب فراگیر است. متخصصان سلامت روان از این علائم به عنوان استانداردی برای تشخیص اضطراب فراگیر استفاده می‌کنند؛ لازم است که این نشانه‌ها دستِ‌کم 6 ماه در یک فرد به صورت مداوم وجود داشته باشد.

علل دقیق اضطراب فراگیر ناشناخته است. درست مانند بیماری‌ها و اختلالات روانی دیگر، ژنتیک، پیام‌ر‌سان‌های عصبی مغز و استرس‌های محیطی نقش اساسی در دچار شدن یک فرد به اضطراب فراگیر دارند:

• مطالعات ژنتیک نشان می‌دهد که سابقۀ خانوادگی در احتمال ابتلا به اضطراب فراگیر نقش دارد. البته تا امروز هیچ ژن اضطرابی شناخته نشده است و به نظر می‌رسد که خانواده‌ها با سبک زندگی خود این اختلال را به فرزندان منتقل می‌کنند.
• مطالعۀ ساختار عصبی مغز بر عهدۀ دانشی به نام شیمی اعصاب است. طبق یافته‌های این شاخۀ مطالعاتی اضطراب ممکن است حاصل اختلال در کارکرد انتقال‌دهنده‌های عصبی مغز باشد؛ در چنین حالتی برای بیمار دارودرمانی توصیه می‌شود.
• مسائل و مشکلات محیطی از جمله تروما و رویدادهای استرس‌زا نقش زیادی در ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر دارند. همچنین رفتارهای ناسالم مثل مصرف مخدر و الکل موجب تشدید اضطراب فراگیر می‌شود.

اختلال اضطراب اجتماعی

آیا عموماً از حضور در جمع فرار می‌کنید و اگر مجبور به قرار گرفتن در یک موقعیت اجتماعی باشید، بیش‌ازاندازه دچار احساس شرم، احساس نگرانی از قضاوت دیگران یا حتی فوبیا می‌شوید؟ اگر پاسختان مثبت است، ممکن است دچار اختلال اضطراب اجتماعی باشید.

اختلال اضطراب اجتماعی، یا فوبیای اجتماعی، ترس شدید از موقعیت‌های اجتماعی و پرهیز از حضور در این موقعیت‌هاست. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی در صحبت کردن با افراد، ملاقات با افراد جدید و شرکت در اجتماعات مشکل دارند و می‌ترسند که مورد قضاوت قرار بگیرند. ممکن است آن‌ها آگاه باشند که ترسشان غیرمنطقی است، اما توانایی غلبه بر آن را ندارند.

بیشتر بخوانید: اضطراب اجتماعی چگونه ما را منزوی می‌کند؟

اضطراب اجتماعی را با کمرویی اشتباه نگیرید! کمرویی یک احساس مقطعی است و زندگی شما را مختل نمی‌کند. اما اضطراب اجتماعی گاهی فرد را به کلی در امور روزمره دچار ناتوانی می‌کند؛ این افراد ممکن است در کار و مدرسه و رابطه با افرادی که در دایرۀ خانواده‌شان نیستند، دچار مشکلات جدی شوند. گفته می‌شود که این نوع اضطراب عموماً در نوجوانی شروع می‌شود.

شرم و خجالت زیاد، احساس تهوع، تعرق مفرط، لرزیدن، مشکل در صحبت کردن، سرگیجه و تپش قلب بالا از علایم ظاهری این اختلال است. افرادی که به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا هستند، نشانه‌های رفتاری و احساسی مشخصی نیز دارند؛ برای مثال برای حضور در یک موقعیت اجتماعی از روزها یا هفته‌ها قبل نگران هستند؛ تا حد امکان از موقعیت‌های اجتماعی فرار می‌کنند؛ و در صورت حضور، سعی می‌کنند چندان مورد توجه قرار نگیرند؛ زیرا نگران هستند که دیگران متوجه استرس آن‌ها یا احساس شرمساری‌شان بشوند.

البته ممکن است یک فرد صرفاً در موقعیت اجتماعی خاصی این علایم را داشته باشد؛ در این حالت گفته می‌شود که فرد دچار اختلال اضطراب اجتماعی محدود یا انتخابی است. برای مثال ممکن است او تنها هنگامی که در حضور دیگران غذا می‌خورد یا با غریبه‌ها صحبت می‌کند این علایم را داشته باشد.

علل دقیق فوبیای اجتماعی ناشناخته است؛ اما گفته می‌شود که ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی در ایجاد این اختلال نقش دارند. درگیری خانوادگی، سوءاستفادۀ جنسی و عاطفی، یادگیری در خانواده، تجربۀ کنترل شدن بیش‌ازاندازه در خانواده از مواردی است که احتمال اضطراب اجتماعی را افزایش می‌دهد.

 

اضطراب پس از سانحه (PTSD)

یک رویداد آسیب‌زا مثل جنگ، زلزله، تجاوز جنسی، آزار و خشونت فیزیکی، تصادف و … می‌تواند منشأ یک بیماری روانی جدی به نام اضطراب پس از سانحه باشد؛ یعنی پس از پایان خطر، فرد آسیب‌دیده همچنان دچار احساس ترس شدید باشد و زندگی‌اش تحت‌تأثیر این ترس دچار مشکل شود.

افراد مبتلا به اضطراب پس از سانحه احساسات آزاردهندۀ شدیدی را در ارتباط با تجربۀ هولناکی که داشته‌اند، تجربه‌ می‌کنند. این تجربه ممکن است با یک کابوس دوباره زنده شود و آن‌ها را دچار غم، ترس و خشم زیادی کند. آن‌ها ممکن است از دیگران احساس جدایی و بیگانگی کنند و از موقعیت‌هایی که یادآور آن تجربه باشد، فرار کنند. همچنین ممکن است به یک چیز معمولی، برای مثال یک صدای بلند یا لمس تصادفی یک جسم، واکنش شدیدی نشان بدهند.

علائم اضطراب پس از سانحه و شدتشان از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در بعضی منابع این علائم به چهار دستۀ کلی تقسیم شده است:

• نفوذ: افکار مزاحم مانند خاطرات تکراری و غیرارادی، رویاهای آزاردهنده، فلاش‌بک‌هایی که موجب این احساس در فرد مبتلا بشود که دوباره آن تجربه را زندگی می‌کند یا آن را جلوی چشمانش می‌بیند.
• اجتناب: دوری از افراد و مکان‌ها و اشیا و فعالیت‌هایی که ممکن است خاطرات فرد آسیب‌دیده را زنده کند. همچنین بسیاری از آن‌ها در برابر صحبت‌کردن دربارۀ آن تجربه مقاومت می‌کنند.
• شناخت و خلق‌وخو: ممکن است فرد دچار باورهای غیرواقع‌بینانه دربارۀ خود و دیگری شود. احساس بی‌ارزشی کند و به دیگران اعتمادی نداشته باشد. احساس ترس و خشم و گناه، ناتوانی در تجربۀ احساسات مثبت، احساس بیگانگی با دیگران از جملۀ حالاتی است که فرد آسیب‌دیده احتمالاً تجربه می‌کند.
• برانگیختگی و واکنش: تحریک‌پذیری زیاد و واکنش شدید از علایم شایع اضطراب پس از سانحه است. فرد مبتلا عموماً بیش‌ازحد نگران و مراقب محیط اطراف خود است؛ در تمرکز دچار مشکل می‌شود یا برعکس ممکن است مبهوت چیزی شود.

علائم اضطراب پس از سانحه ممکن است موقت باشد و تنها در روزهای پس از حادثه بروز کند. اما ممکن است ماه‌ها و سال‌ها نیز طول بکشد و فرد را دچار مشکل کند. در سایت حال مطلب مفصلی دربارۀ اضطراب پس از سانحه در دسترس است که می‌توانید در این لینک آن را مطالعه کنید.

 

اضطراب جدایی

آیا به یاد می‌آورید که در کودکی، جدایی از والدین‌تان شما را دچار چه احساساتی می‌کرد؟ اگر در کودکی جدایی از پدر و مادرتان به شما احساس ترس و غم زیادی می‌داد، احتمالاً به اضطراب جدایی مبتلا بوده‌اید. اما این اضطراب می‌تواند در بزرگسالی هم وجود داشته باشد.

احساس ناامنی و ترس و نگرانی به علت جدایی از خانه یا افرادی که با آن‌ها پیوند عاطفی نیرومندی دارید (پدرومادر، خواهروبرادر، همسر، دوست) اضطراب جدایی نام دارد.

این اختلال بیشتر در کودکان شایع است؛ اما ممکن است در نوجوانی و بزرگسالی هم وجود داشته باشد. متخصصان می‌گویند که اضطراب جدایی یک مرحلۀ طبیعی در فرایند رشد کودکان است. یعنی کودکان خردسال اغلب دوره‌ای از اضطراب جدایی را تجربه می‌کنند. اما بیشتر کودکان در 3 سالگی بر این اضطراب غلبه می‌کنند. اگر این اضطراب ادامه پیدا کند و کودک را در مدرسه رفتن یا فعالیت‌های دیگر دچار مشکلات جدی کند، ممکن است تشخیص داده شود که کودک دچار اختلال اضطراب جدایی است.

کاهش اضطراب در کودکان را در این مقاله بیاموزید

در بزرگسالی، شکل اضطراب جدایی متفاوت است. بزرگسالان عموماً به اندازۀ کودکان نگران خودشان نیستند، بلکه نگران‌اند که اتفاق بدی برای عزیزانشان بیفتد. برای مثال مادری را تصور کنید که به فرزندش تلفن می‌زند و فرزند برای مدتی پاسخ تلفنش را نمی‌دهد. اگر آن مادر از همان ابتدا دچار احساس نگرانی شدید و غیرواقع‌بینانه شود، احتمالا از اضطراب جدایی رنج می‌برد.

علائم اضطراب جدایی را عموماً موارد زیر می‌دانند:

• پریشانی زیاد با دوری از خانه و عزیزان
• نگرانی مفرط دربارۀ از دست دادن والدین و عزیزان
• نگرانی دائمی دربارۀ احتمال رخ دادن یک حادثۀ بد
• پرهیز از دوری از خانه
• دیدن کابوس‌های تکراری دربارۀ جدایی
• و …

علل اضطراب جدایی می‌تواند ژنتیک یا عوامل محیطی باشد. سابقۀ خانوادگی و خویشاوندی ممکن است موجب به ارث رسیدن این نوع اضطراب بشود. همچنین تجربۀ یک فاجعه که منجر به از دست دادن عزیزان شده، نقل مکان، طلاق، مرگ یک عزیز و … از عوامل به وجود آمدن این اختلال اضطرابی در یک فرد هستند.

 

اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)

آیا قبل از ترک خانه چندین بار بسته‌بودن شیرگاز یا قفل بودن در خانه را بررسی می‌کنید؟ یا از ترس آلودگی دست‌هایتان را بارها می‌شویید؟ اگر پاسختان مثبت است، احتمالا می‌دانید که دچار نوعی وسواس هستید.

اختلال وسواس فکری-عملی، یا اختلال وسواس اجباری، الگویی از افکار و ترس‌های غیرارادی است که فرد را به انجام رفتارهای تکراری سوق می‌دهد. این تکرارها فعالیت‌های روزمره را مختل می‌کند و برای فرد مبتلا دردسرساز است.

بیشتر بخوانید: علائم و درمان وسواس فکری

فرد مبتلا به اختلال وسواس جبری عموماً خیلی سعی می‌کند که وسواس‌هایش را نادیده بگیرد. اما نتیجۀ تلاش‌هایش افزایش اضطراب است. بنابراین برای آنکه اضطرابش را کاهش دهد، عمل خود را دوباره تکرار می‌کند. این تکرار یک چرخۀ معیوب را ایجاد می‌کند، در نتیجه زمان زیادی را می‌گیرد و در عملکرد روزمرۀ فرد اختلال ایجاد می‌کند.

نوع اختلال وسواس فکری-عملی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. افرادی که به این اختلال مبتلا هستند دربارۀ موضوعات مختلفی وسواس دارند؛ برای مثال ترس از آلودگی و تکرار شستشو یکی از شایع‌ترین انواع وسواس است. موارد دیگر عبارتند از: شک و تردید زیاد از حد، حساسیت به عدم‌تقارن، افکار ناخواسته با موضوعات پرخاشگرانه، جنسی و …

علل دقیق اختلال وسواس فکری-عملی نیز مثل سایر انواع اختلالات اضطرابی ناشناخته است. محققان آن را به عوامل مختلفی مثل عملکرد مغز، ژنتیک و همچنین عوامل محیطی مربوط می‌دانند. ممکن است که این اختلال حاصل یک جزء ژنتیکی باشد، گرچه هنوز ژن‌های خاصی با این ویژگی کشف نشده‌اند. مشاهده و یادگیری از خانواده عامل دیگری است که احتمال ابتلا به این اختلال را افزایش می‌دهد. رویدادهای آسیب‌زا و استرس‌آور هم ممکن است موجب بروز چنین اختلالی در یک فرد بشود.

اختلال پانیک

پانیک یا پنیک به معنای ترس بسیاری زیادی است که علت مشخصی ندارد. وقتی فرد پنیک را تجربه می‌کند، در بدنش واکنش‌های فیزیکی شدیدی رخ می‌دهد؛ تاجایی که ممکن است فرد تصور کند که دچار حملۀ قلبی شده یا در حـال مردن است.

خیلی از افراد این حملۀ ترس را صرفاً یک یا دوبار تجربه می‌کنند. اما گاهی حملۀ پنیک به یک اختلال تبدیل می‌شود. این اختلال زیرمجموعۀ اختلالات اضطرابی است و زمانی رخ می‌دهد که فرد مکرراً دچار حملات غیرمنتظرۀ پانیک شود و از تکرار آن دچار ترس باشد. همین موجب ایجاد چرخۀ آزاردهنده‌ای با عنوان «ترسیدن از ترس» می‌شود و به تکرار پنیک اتک دامن می‌زند.

ضربان سریع قلب، تعریق، لرز، گر گرفتن، تهوع، سنگینی و درد قفسۀ سینه، تنگی نفس، ناراحتی معده، سردرد، اضطراب شدید و … علائمی است که در فرد به هنگام حملۀ پانیک بروز می‌کند.

علل اختلال پانیک هنوز به صورت دقیق مشخص نیست؛ اما متخصصان موارد زیر را به عنوان مجموعه‌ای از علل بروز حمله‌های پانیک در نظر گرفته‌اند:

• وراثت ژنتیکی و پیشینۀ خانوادگی
• اتفاقات و تغییرات استرس‌زا در زندگی (مثل طلاق یا از دست دادن عزیزان)
• شرایط پزشکی و جسمی (مثل افتادگی دریچۀ میترال، هیپوگلیسمی و …)
• عوامل اجتماعی اضطراب‌زا (مانند فقر و اعتیاد و …)
• سابقۀ آسیب‌های روانی و تروما

 

تفاوت بین استرس و اضطراب چیست ؟

خیلی اوقات ما کلمات استرس و اضطراب را به جای هم به کار می‌بریم. اما این دو کلمه در علم روانشناسی معنای متفاوتی دارند؛ هرچند مرز میان آن‌ها بسیار باریک است.

استرس معمولاً به واسطۀ یک محرک خارجی ایجاد می‌شود. یک ضرب‌الاجل کاری، دعوا کردن، تبعیض، بیماری و … همه می‌توانند باعث استرس در یک شخص شوند. در مقابل اضطراب نگرانی مداوم و بیش‌ازحدی است که حتی در غیاب عامل استرس‌زا از بین نمی‌رود و علت مشخصی ندارد.

استرس و اضطراب از سویی علائم نسبتاً مشابهی دارند (مانند بی‌خوابی، عدم تمرکز، تنش عضلانی، تحریک‌پذیری و …) و از سوی دیگر در صورتی که از نوع خفیف باشند، با راهکارهای مشابهی مثل رژیم غذایی سالم، فعالیت بدنی، خواب کافی و … رفع می‌شوند.

 

5 راه کنترل اضطراب و مقابله با آن چیست؟

کنترل و درمان اضطراب راه‌حل واحدی ندارد. اگر شما به هریک از انواع اختلالات اضطرابی دچار باشید، باید زیر نظر متخصص یا روان‌درمانگر، درمان منحصربه‌فرد خودتان را طی کنید. در مقابل، اگر اضطراب به یک اختلال جدی تبدیل نشده باشد، با راهکارهای ساده‌ای قابل کنترل است. این راهکارها عموماً در قالب گنجاندن‌ عادت‌های خوب در زندگی روزمره است. در ادامه به چند نمونه از این راهکارها اشاره می‌کنیم:

1. ورزش و کنترل اضطراب

لازم نیست برای المپیک یا ورزش‌های قهرمانی تمرین کنید. ده دقیقه پیاده‌روی روزانه هم می‌تواند حال‌تان را بهتر کند و دلشوره‌هایتان را از بین ببرد.

بیشتر بخوانید: فواید ورزش برای کنترل اضطراب

2. مدیتیشن و کنترل اضطراب

مدیتیشن به شما کمک می‌کند روی نفس‌کشیدن‌تان تمرکز کنید و ذهن‌تان را از انواع فکرهای منفی دور نگه دارید. پس از مدتی این قابلیت را پیدا می‌کنید که به محض ورود فکرهای مضطرب‌کننده، آنها را به سرعت از سرتان بیرون کنید. یوگا هم شکلی از مدیتیشن است که برای کاهش دلشوره کمک بزرگی است.

بیشتر بخوانید: غلبه بر اضطراب با تنفس ذهنی

بیشتر بخوانید: مدیتیشن راهی برای کاهش اضطراب

3. تاثیر خواب بر کنترل اضطراب

وقتی خواب کافی داشته باشید، اضطراب کم‌تری سراغ‌تان می‌آید. برای این‌که بهتر بخوابید سعی کنید هر روز سر ساعت مشخصی به رخت‌خواب بروید و پیش از خوابیدن تلویزیون تماشا نکنید، گوشی‌تان را کنار بگذارید و فقط به چیزهایی که دوست دارید فکر کنید.

4. مقابله با اضطراب با نوشتن فهرست کارها

تهیۀ فهرست کارهایتان قدم بزرگی برای بهبود وضعیت ذهن است. کارهای فوری و همچنین کارهایی را که برای انجام‌شان به زمان بیشتری دارید، مشخص کنید. نوشتن این فهرست به شما کمک می‌کند ذهن‌تان را منظم کنید و بتوانید پروژه‌های بزرگ را به کارهای کوچک‌تر تقسیم کنید و تمرکزتان را افزایش دهید.

5. پیدا کردن موقعیت‌های اضطراب‌زا

پیداکردن موقعیت‌های اضطراب‌زا: پیدا کردن این موقعیت‌ها اهمیت زیادی دارد. برای این کار می‌توانید دفترخاطرات روزانه داشتن باشید. با نوشتن اتفاقا‌ت روزمره، پس از مدتی می‌توانید مواردی را که مضطرب‌تان می‌کنند، مشخص کنید. دورهمی‌های خانوادگی؟ کار؟ کافئین زیاد؟ یا زمان‌های گرسنگی؟ و پس از شناخت آنهاست که می‌توانید برای هرکدام راه‌حلی دائمی پیدا کنید تا اضطراب‌تان به کم‌ترین میزان ممکن برسد.

6. پرورش گل و گیاه و کنترل اضطراب

گیاهان در کنترل اضطراب معجزه می‌کنند و حضورشان آرامش‌بخش است؛ زمانی را به رسیدگی به آنها اختصاص دهید. به آنها آب بدهید، جایشان را عوض کنید و نوازش‌شان کنید و بعد به تماشایشان بنشینید.

 این‌ها تنها بخشی از راهکارهایی است که می‌توانید برای مدیریت اضطراب خود در نظر بگیرید. اما اگر دچار اختلال اضطراب هستید، حتما لازم است که از کمک‌های تخصصی روانشناسی استفاده کنید. حال یکی از پلتفرم‌های معتبری است که در این زمینه می‌تواند کمک بزرگی به شما بکند؛ می‌پرسید چرا؟

دسترسی آنلاین به متخصصان و مشاوران باعث کاهش هزینه و صرفه‌جویی در زمان شما می‌شود؛ همچنین به شما این امکان را می‌دهد که با خواندن نظرات و تجربه‌های دیگران، متخصصان را با هم مقایسه کنید و انتخاب خوبی داشته باشید.

دسترسی آنلاین به خصوص برای کسانی که دچار اختلالات اضطرابی هستند، بسیار مناسب است. همان‌طور که در این مطلب خواندید، بسیاری افرادی که به اختلال اضطراب مبتلا هستند، احتمالاً از حضور در بسیاری از موقعیت‌های اجتماعی و تعامل مستقیم با دیگران گریزان هستند؛ بنابراین شاید رفت‌وآمد در سطح شهر برای بسیاری از آن‌ها دشوار باشد.

همین موضوع ممکن است موجب شود که بخشی از افرادی که دچار هریک از انواع اختلالات اضطرابی هستند، مراجعه به متخصص را به تأخیر اندازند یا از آن فرار کنند. پلتفرم آنلاین، به خصوص در مراحل اولیۀ مراجعه به یک متخصص مشاور، می‌تواند گزینۀ در دسترس و امنی برای این گروه از بیماران باشد. ما به این عزیزان پلتفرم مشاورۀ روانشناسی حال را توصیه می‌کنیم.

تیم کارشناسی سامانه مشاور آنلاین «مشورت» می‌تواند شما را با یک کلیک به مشاور وصل کند. ما در «مشورت» باور داریم حق هر کسی‌ست که امکان مشاوره‌ی امن، راحت و با قیمت مناسب را داشته باشد.
اگر شما هم می‌خواهید از شر فکرهای آزاردهنده و مشکلات فکری راحت شوید، همین الان اپلیکیشن موبایل را نصب کنید. یا از نسخه‌ی وب آن استفاده کنید و به یکی از مشاوران آنلاین «مشورت»‌ وصل شوید.

سوالات متداول درباره اضطراب چیست ؟

آیا با مثبت اندیشی می‌توانیم اختلالات اضطرابی را درمان کنیم؟

عموماً خیر. نگرانی‌ها و رفتارهای ناشی از اضطراب عموماً غیرارادی هستند. بنابراین لازم است که فرد به متخصص مراجعه کند و از راهکارهای تخصصی و واقع‌بینانه برای درمان اضطراب خود استفاده نماید.

ورزش چگونه به کاهش اضطراب کمک می‌کند؟

ورزش روزانه با کاهش تنش‌های روانی و جسمی می‌تواند ذهن افراد را از نگرانی‌‌ها منحرف کند و اضطراب را کاهش دهد. ورزش همچنین مقاومت بدن را در برابر شرایط اضطراب‌زا افزایش می‌دهد. انواع ورزش‌ها می‌توانند به کنترل اضطراب کمک کنند. در میان آن‌ها ورزش‌های هوازی مثل پیاده‌روی سریع، دوی آهسته یا شنا و دوچرخه سواری در کنار ورزش‌هایی مثل یوگا و پیلاتس که بر تنفس تمرکز دارند بسیار مفید هستند.

اگر اضطراب را کنترل و درمان نکنیم، چه پیامدهایی دارد؟

بی‌توجهی به اضطراب و درمان نکردنش، علاوه بر تشدید آن، ممکن است موجب شود که به اختلالات روانی دیگر مانند افسردگی دچار شویم. روی آوردن به الکل یا مخدر از پیامدهای احتمالی درمان نکردن اضطراب است.

 

منابع:

https://www.mayoclinic.org

https://www.healthline.com

https://www.webmd.com

https://www.apa.org/

https://www.wikipedia.org/

 

همین حالا مشاوره رایگان را شروع کنید