اختلال اضطراب گروهی از شرایط روانی است که می تواند به طور قابل توجهی بر زندگی فرد تأثیر بگذارد. این اختلالات اضطرابی با نگرانی، ترس یا وحشت بیش از حد مشخص می شوند که می تواند بر عملکرد روزانه فرد تأثیر منفی بگذارد. اختلالات اضطرابی می توانند به روش های مختلفی از جمله اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس، اختلال وسواس فکری-اجباری و اختلال اضطراب اجتماعی ظاهر شوند.

افراد مبتلا به اختلال اضطراب ممکن است طیف وسیعی از علائم فیزیکی و احساسی را تجربه کنند، از جمله مشکل در تمرکز، خستگی، تحریک پذیری، بی خوابی، تنش عضلانی و تعریق. آنها همچنین ممکن است در حفظ روابط، انجام وظایف در محل کار یا مدرسه و درگیر شدن در فعالیت های اجتماعی مشکل داشته باشند. اختلالات اضطرابی می تواند به شدت بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد و منجر به احساس انزوا، عزت نفس پایین و افسردگی شود. درمان اختلالات اضطرابی ممکن است شامل درمان، دارو یا ترکیبی از هر دو باشد و می تواند به افراد کمک کند علائم خود را مدیریت کنند و بهزیستی کلی خود را بهبود بخشند.

مشاوره آنلاین با روانپزشک

اضطراب چیست؟

اضطراب پاسخی طبیعی به استرس، ترس یا عدم اطمینان است. این احساس عصبی بودن، سرگیجه بودن یا نگرانی در مورد آینده است. اضطراب یک احساس طبیعی است که هر کسی هر از گاهی آن را تجربه می کند، اما زمانی که پایدار می شود و در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند، می تواند نشانه ای از یک اختلال اضطراب باشد.

اضطراب گروهی از شرایط سلامت روان هستند که با نگرانی یا ترس بیش از حد، غیرقابل کنترل و اغلب غیرمنطقی مشخص می شوند. انواع رایج اختلالات اضطرابی عبارتند از اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، اختلال هراس، اختلال اضطراب اجتماعی و فوبیاهای خاص. این شرایط می تواند ناتوان کننده باشد و بر توانایی فرد برای عملکرد در زندگی روزمره تأثیر بگذارد.

علائم اضطراب بسته به اختلال خاصT می تواند متفاوت باشد، اما علائم رایج شامل بی قراری، تحریک پذیری و بی قراری، مشکل در تمرکز، تنش عضلانی و اختلالات خواب است. اگر فکر می کنید ممکن است علائم اضطراب را تجربه کنید، مهم است که از یک متخصص سلامت روان کمک بگیرید که می تواند تشخیص دقیق ارائه دهد و یک برنامه درمانی شخصی ایجاد کند.

علائم و نشانه های اضطراب

اضطراب یک واکنش طبیعی به استرس یا خطر است، اما زمانی که بیش از حد یا مداوم شود، می تواند در زندگی روزمره فرد اختلال ایجاد کند. در اینجا برخی از علائم و نشانه های رایج اضطراب آورده شده است:

1. نگرانی بیش از حد: افراد مبتلا به اضطراب اغلب در مورد چیزها یا رویدادهای روزمره بیش از حد نگران هستند. این می تواند منجر به احساس غرق شدن یا استرس شود.

2. بی قراری: اضطراب می تواند باعث ایجاد احساس بی قراری شود و در یک جا نشستن یا تمرکز روی کارها دشوار شود.

3. ضربان قلب سریع: اضطراب می تواند باعث افزایش ضربان قلب شود و منجر به احساس تپش قلب یا تپش قلب شود.

4. تعریق: اضطراب می تواند باعث شود که فرد احساس گرما یا عرق کند، حتی در محیط های خنک.

5. مشکل در خواب: اضطراب می تواند به خواب رفتن یا ماندن در خواب را دشوار کند و منجر به بی خوابی یا سایر اختلالات خواب شود.

6. سفتی در قفسه سینه: اضطراب می تواند باعث احساس سفتی یا فشار در قفسه سینه شود که می تواند ناراحت کننده یا حتی دردناک باشد.

7. تحریک پذیری: اضطراب می تواند منجر به احساس تحریک پذیری یا به راحتی ناامید شدن شود که می تواند باعث درگیری در روابط شخصی یا حرفه ای شود.

8. حملات پانیک: در موارد شدید، اضطراب می تواند باعث حملات پانیک شود که دوره های ناگهانی ترس یا اضطراب شدید همراه با علائم فیزیکی مانند درد قفسه سینه، تعریق و مشکل در تنفس است.

اختلال اضطرابی چیست

اختلال اضطراب یکی از انواع اختلالات روانی است که با احساس نگرانی، ترس و تنش بیش از حد و مداوم مشخص می شود. اختلال اضطراب می تواند بر زندگی روزمره و توانایی فرد برای عملکرد طبیعی تأثیر بگذارد. انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد، از جمله اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس، اختلال اضطراب اجتماعی و فوبیا

افراد مبتلا به اختلال اضطراب ممکن است طیف وسیعی از علائم فیزیکی مانند تعریق، ضربان قلب تند و مشکل در تنفس را تجربه کنند. حتی ممکن است برخی از افراد احساس کنند که دچار حمله قلبی شده اند یا می میرند. اختلال اضطرابی می تواند یک وضعیت ناتوان کننده باشد که در فعالیت های روزانه و کیفیت زندگی اختلال ایجاد می کند.

علت اختلال اضطراب چیست

علل اختلال اضطراب می تواند متفاوت باشد، اما ژنتیک، عوامل محیطی و تجربیات گذشته ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند. گزینه های درمانی برای اختلال اضطراب ممکن است شامل درمان، دارو و تغییر سبک زندگی باشد. درمان شناختی رفتاری (CBT) یک شکل رایج از درمان است که می تواند به افراد کمک کند تا یاد بگیرند که چگونه افکار و رفتارهای مضطرب را مدیریت کنند. داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد اضطراب نیز ممکن است برای کمک به مدیریت علائم استفاده شوند. ایجاد تغییراتی در سبک زندگی مانند ورزش منظم، تمرین تکنیک های آرامش بخش، و خوردن یک رژیم غذایی سالم نیز می تواند در مدیریت اختلال اضطراب مفید باشد. درباره تاثیر ورزش بر اضطراب می‌توانید بیشتر بدانید.

به طور خلاصه، اختلال اضطراب می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی افراد داشته باشد و باعث شود که فر علائم فیزیکی و عاطفی را تجربه کند که می تواند بر عملکرد روزانه آنها تأثیر منفی بگذارد. با این حال، با درمان و حمایت مناسب، افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی می توانند یاد بگیرند که علائم خود را مدیریت کنند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.

تفاوت بین استرس و اضطراب

خیلی اوقات ما کلمات استرس و اضطراب را به جای هم به کار می‌بریم. اما این دو کلمه در علم روانشناسی معنای متفاوتی دارند؛ هرچند مرز میان آن‌ها بسیار باریک است.

استرس معمولاً به واسطۀ یک محرک خارجی ایجاد می‌شود. یک ضرب‌الاجل کاری، دعوا کردن، تبعیض، بیماری و … همه می‌توانند باعث استرس در یک شخص شوند. در مقابل اضطراب نگرانی مداوم و بیش‌ازحدی است که حتی در غیاب عامل استرس‌زا از بین نمی‌رود و علت مشخصی ندارد.

استرس و اضطراب از سویی علائم نسبتاً مشابهی دارند (مانند بی‌خوابی، عدم تمرکز، تنش عضلانی، تحریک‌پذیری و …) و از سوی دیگر در صورتی که از نوع خفیف باشند، با راهکارهای مشابهی مثل رژیم غذایی سالم، فعالیت بدنی، خواب کافی و … رفع می‌شوند.

انواع اختلال اضطراب

اختلال اضطرابی فراگیر (GAD)

اختلال اضطرابی فراگیر نوعی اختلال اضطرابی است که در آن فرد دائماً نگرانی، تنش و ترس بیش از حد از نتایج منفی را تجربه می کند. این می تواند منجر به علائم فیزیکی مانند خستگی، تحریک پذیری و مشکل در خواب شود. اختلال اضطراب فراگیر (GAD) یک اختلال روانی است که با نگرانی و اضطراب مفرط و مداوم در مورد موضوعات یا رویدادهای مختلف مشخص می شود. این مقاله علائم، علل و گزینه های درمانی موجود برای GAD را بررسی می کند. اگر با نگرانی بیش از حد یا اضطرابی دست و پنجه نرم می کنید که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند، ممکن است به اختلال اضطراب فراگیر (GAD) مبتلا شده باشید.

زندگی با اختلال اضطرابی فراگیر می تواند چالش برانگیز باشد، اما استراتژی های مقابله ای خاص می تواند به شما در مدیریت علائم و داشتن یک زندگی رضایت بخش کمک کند. این مقاله نکات و توصیه هایی را برای مقابله با GAD و بهبود سلامت کلی روان شما ارائه می دهد. اختلال اضطراب فراگیر همچنین می تواند کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار داده و باعث نگرانی بیش از حد آنها و تجربه اضطراب شدید به صورت روزانه شود.

اختلال هراس

اختلال هراس نوع دیگری از اختلال اضطراب است که در آن افراد حملات پانیک غیر منتظره و شدید را تجربه می کنند. حملات پانیک می تواند علائم فیزیکی شدیدی مانند تعریق، لرزش و ضربان قلب سریع ایجاد کند.

اضطراب جدایی

آیا به یاد می‌آورید که در کودکی، جدایی از والدین‌تان شما را دچار چه احساساتی می‌کرد؟ اگر در کودکی جدایی از پدر و مادرتان به شما احساس ترس و غم زیادی می‌داد، احتمالاً به اضطراب جدایی مبتلا بوده‌اید. اما این اضطراب می‌تواند در بزرگسالی هم وجود داشته باشد.

احساس ناامنی و ترس و نگرانی به علت جدایی از خانه یا افرادی که با آن‌ها پیوند عاطفی نیرومندی دارید (پدرومادر، خواهروبرادر، همسر، دوست) اضطراب جدایی نام دارد.

این اختلال بیشتر در کودکان شایع است؛ اما ممکن است در نوجوانی و بزرگسالی هم وجود داشته باشد. متخصصان می‌گویند که اضطراب جدایی یک مرحلۀ طبیعی در فرایند رشد کودکان است. یعنی کودکان خردسال اغلب دوره‌ای از اضطراب جدایی را تجربه می‌کنند. اما بیشتر کودکان در 3 سالگی بر این اضطراب غلبه می‌کنند. اگر این اضطراب ادامه پیدا کند و کودک را در مدرسه رفتن یا فعالیت‌های دیگر دچار مشکلات جدی کند، ممکن است تشخیص داده شود که کودک دچار اختلال اضطراب جدایی است.

کاهش اضطراب در کودکان را در این مقاله بیاموزید

در بزرگسالی، شکل اضطراب جدایی متفاوت است. بزرگسالان عموماً به اندازۀ کودکان نگران خودشان نیستند، بلکه نگران‌اند که اتفاق بدی برای عزیزانشان بیفتد. برای مثال مادری را تصور کنید که به فرزندش تلفن می‌زند و فرزند برای مدتی پاسخ تلفنش را نمی‌دهد. اگر آن مادر از همان ابتدا دچار احساس نگرانی شدید و غیرواقع‌بینانه شود، احتمالا از اضطراب جدایی رنج می‌برد.

اختلال اضطراب اجتماعی

آیا عموماً از حضور در جمع فرار می‌کنید و اگر مجبور به قرار گرفتن در یک موقعیت اجتماعی باشید، بیش‌ازاندازه دچار احساس شرم، احساس نگرانی از قضاوت دیگران یا حتی فوبیا می‌شوید؟ اگر پاسختان مثبت است، ممکن است دچار اختلال اضطراب اجتماعی باشید.

اختلال اضطراب اجتماعی، یا فوبیای اجتماعی، ترس شدید از موقعیت‌های اجتماعی و پرهیز از حضور در این موقعیت‌هاست. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی در صحبت کردن با افراد، ملاقات با افراد جدید و شرکت در اجتماعات مشکل دارند و می‌ترسند که مورد قضاوت قرار بگیرند. ممکن است آن‌ها آگاه باشند که ترسشان غیرمنطقی است، اما توانایی غلبه بر آن را ندارند.

اضطراب اجتماعی را با کمرویی اشتباه نگیرید! کمرویی یک احساس مقطعی است و زندگی شما را مختل نمی‌کند. اما اضطراب اجتماعی گاهی فرد را به کلی در امور روزمره دچار ناتوانی می‌کند؛ این افراد ممکن است در کار و مدرسه و رابطه با افرادی که در دایرۀ خانواده‌شان نیستند، دچار مشکلات جدی شوند. گفته می‌شود که این نوع اضطراب عموماً در نوجوانی شروع می‌شود.

شرم و خجالت زیاد، احساس تهوع، تعرق مفرط، لرزیدن، مشکل در صحبت کردن، سرگیجه و تپش قلب بالا از علایم ظاهری این اختلال است. افرادی که به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا هستند، نشانه‌های رفتاری و احساسی مشخصی نیز دارند؛ برای مثال برای حضور در یک موقعیت اجتماعی از روزها یا هفته‌ها قبل نگران هستند؛ تا حد امکان از موقعیت‌های اجتماعی فرار می‌کنند؛ و در صورت حضور، سعی می‌کنند چندان مورد توجه قرار نگیرند؛ زیرا نگران هستند که دیگران متوجه استرس آن‌ها یا احساس شرمساری‌شان بشوند.

اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD)

OCD یک اختلال اضطرابی است که باعث می شود افراد دچار افکار تکرار شونده (وسواس) شوند که منجر به رفتارهای اجباری می شود. اجبارها اغلب شامل نظافت بیش از حد، شستن دست ها یا بازبینی مداوم چیزها هستند.

فرد مبتلا به اختلال وسواس جبری عموماً خیلی سعی می‌کند که وسواس‌هایش را نادیده بگیرد. اما نتیجۀ تلاش‌هایش افزایش اضطراب است. بنابراین برای آنکه اضطرابش را کاهش دهد، عمل خود را دوباره تکرار می‌کند. این تکرار یک چرخۀ معیوب را ایجاد می‌کند، در نتیجه زمان زیادی را می‌گیرد و در عملکرد روزمرۀ فرد اختلال ایجاد می‌کند.

نوع اختلال وسواس فکری-عملی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. افرادی که به این اختلال مبتلا هستند دربارۀ موضوعات مختلفی وسواس دارند؛ برای مثال ترس از آلودگی و تکرار شستشو یکی از شایع‌ترین انواع وسواس است. موارد دیگر عبارتند از: شک و تردید زیاد از حد، حساسیت به عدم‌تقارن، افکار ناخواسته با موضوعات پرخاشگرانه، جنسی و …

علل دقیق اختلال وسواس فکری-عملی نیز مثل سایر انواع اختلالات اضطرابی ناشناخته است. محققان آن را به عوامل مختلفی مثل عملکرد مغز، ژنتیک و همچنین عوامل محیطی مربوط می‌دانند. ممکن است که این اختلال حاصل یک جزء ژنتیکی باشد، گرچه هنوز ژن‌های خاصی با این ویژگی کشف نشده‌اند. مشاهده و یادگیری از خانواده عامل دیگری است که احتمال ابتلا به این اختلال را افزایش می‌دهد. رویدادهای آسیب‌زا و استرس‌آور هم ممکن است موجب بروز چنین اختلالی در یک فرد بشود.

اختلال پانیک

پانیک یا پنیک به معنای ترس بسیاری زیادی است که علت مشخصی ندارد. وقتی فرد پنیک را تجربه می‌کند، در بدنش واکنش‌های فیزیکی شدیدی رخ می‌دهد؛ تاجایی که ممکن است فرد تصور کند که دچار حملۀ قلبی شده یا در حـال مردن است.

خیلی از افراد این حملۀ ترس را صرفاً یک یا دوبار تجربه می‌کنند. اما گاهی حملۀ پنیک به یک اختلال تبدیل می‌شود. این اختلال زیرمجموعۀ اختلالات اضطرابی است و زمانی رخ می‌دهد که فرد مکرراً دچار حملات غیرمنتظرۀ پانیک شود و از تکرار آن دچار ترس باشد. همین موجب ایجاد چرخۀ آزاردهنده‌ای با عنوان «ترسیدن از ترس» می‌شود و به تکرار پنیک اتک دامن می‌زند.

ضربان سریع قلب، تعریق، لرز، گر گرفتن، تهوع، سنگینی و درد قفسۀ سینه، تنگی نفس، ناراحتی معده، سردرد، اضطراب شدید و … علائمی است که در فرد به هنگام حملۀ پانیک بروز می‌کند.

علل اختلال پانیک هنوز به صورت دقیق مشخص نیست؛ اما متخصصان موارد زیر را به عنوان مجموعه‌ای از علل بروز حمله‌های پانیک در نظر گرفته‌اند:

• وراثت ژنتیکی و پیشینۀ خانوادگی
• اتفاقات و تغییرات استرس‌زا در زندگی (مثل طلاق یا از دست دادن عزیزان)
• شرایط پزشکی و جسمی (مثل افتادگی دریچۀ میترال، هیپوگلیسمی و …)
• عوامل اجتماعی اضطراب‌زا (مانند فقر و اعتیاد و …)
• سابقۀ آسیب‌های روانی و تروما

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

اختلال اضطراب پس از سانحه یک اختلال اضطراب است که در افرادی ایجاد می شود که رویدادهای آسیب زا را تجربه کرده یا شاهد بوده اند. علائم عبارتند از فلاش بک، وحشت شبانه، و پاسخ های احساسی شدید به محرک ها.

افراد مبتلا به اضطراب پس از سانحه احساسات آزاردهندۀ شدیدی را در ارتباط با تجربۀ هولناکی که داشته‌اند، تجربه‌ می‌کنند. این تجربه ممکن است با یک کابوس دوباره زنده شود و آن‌ها را دچار غم، ترس و خشم زیادی کند. آن‌ها ممکن است از دیگران احساس جدایی و بیگانگی کنند و از موقعیت‌هایی که یادآور آن تجربه باشد، فرار کنند. همچنین ممکن است به یک چیز معمولی، برای مثال یک صدای بلند یا لمس تصادفی یک جسم، واکنش شدیدی نشان بدهند.

علائم اضطراب پس از سانحه و شدتشان از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در بعضی منابع این علائم به چهار دستۀ کلی تقسیم شده است:

• نفوذ: افکار مزاحم مانند خاطرات تکراری و غیرارادی، رویاهای آزاردهنده، فلاش‌بک‌هایی که موجب این احساس در فرد مبتلا بشود که دوباره آن تجربه را زندگی می‌کند یا آن را جلوی چشمانش می‌بیند.
• اجتناب: دوری از افراد و مکان‌ها و اشیا و فعالیت‌هایی که ممکن است خاطرات فرد آسیب‌دیده را زنده کند. همچنین بسیاری از آن‌ها در برابر صحبت‌کردن دربارۀ آن تجربه مقاومت می‌کنند.
• شناخت و خلق‌وخو: ممکن است فرد دچار باورهای غیرواقع‌بینانه دربارۀ خود و دیگری شود. احساس بی‌ارزشی کند و به دیگران اعتمادی نداشته باشد. احساس ترس و خشم و گناه، ناتوانی در تجربۀ احساسات مثبت، احساس بیگانگی با دیگران از جملۀ حالاتی است که فرد آسیب‌دیده احتمالاً تجربه می‌کند.
• برانگیختگی و واکنش: تحریک‌پذیری زیاد و واکنش شدید از علایم شایع اضطراب پس از سانحه است. فرد مبتلا عموماً بیش‌ازحد نگران و مراقب محیط اطراف خود است؛ در تمرکز دچار مشکل می‌شود یا برعکس ممکن است مبهوت چیزی شود.

فوبیاهای خاص

ترس های خاص ترس های غیرمنطقی از اشیا، مکان ها یا موقعیت های خاص هستند، مانند ترس از پرواز، ارتفاع، عنکبوت یا رانندگی.

اختلالات اضطرابی می تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد. اگر شما یا شخصی که می شناسید علائم اختلال اضطراب را تجربه می کنید، ضروری است که به دنبال کمک حرفه ای مانند راهنمایی و کمک از روانپزشک باشید. برای این منظور می‌توانید از دکتر روانپزشک آنلاین استفاده کنید و به صورت صوتی، تصویری و یا چت متنی با او مشورت کنید.

شناخت اختلال اضطراب جدایی

اختلال اضطراب جدایی نوعی اختلال اضطراب است که در آن فرد هنگام جدا شدن از فردی که از نظر عاطفی به او وابسته است یا پیوند قوی با او دارد، ترس یا پریشانی مفرط را تجربه می کند. این ترس می تواند ناتوان کننده بوده و منجر به پریشانی قابل توجهی شود تا جایی که فرد حتی ممکن است از موقعیت هایی که ممکن است جدایی رخ دهد اجتناب کند.

برخی از علائم رایج اختلال اضطراب جدایی عبارتند از اضطراب شدید هنگام پیش بینی جدایی، کابوس های جدایی، شکایات فیزیکی مانند سردرد یا معده درد، و مشکل در تمرکز به دلیل نگرانی در مورد فردی که از او جدا شده اند.

بهترین درمان برای اختلال اضطراب جدایی معمولاً شامل ترکیبی از درمان شناختی-رفتاری (CBT) و دارو است. در CBT، بیماران تکنیک‌های آرام‌سازی و مکانیسم‌های مقابله‌ای برای مقابله با اضطراب را در یک محیط درمانی می‌آموزند. از طریق مواجهه درمانی، آنها می توانند به تدریج با ترس خود از جدایی مقابله کنند و از بین بروند. از نظر دارو، داروهای ضد اضطراب مانند بنزودیازپین ها می توانند به کاهش علائم اضطراب در برخی بیماران کمک کنند. با این حال، همکاری نزدیک با یک متخصص روانپزشک برای تعیین بهترین گزینه های درمانی و نظارت بر پیشرفت فرد بسیار مهم است.

راهکارهای کاهش استرس را در این مطلب بخوانید

اختلال اضطرابی در کودکان

اختلال اضطرابی در کودکان وضعیتی است که در آن کودک احساس نگرانی، ترس و عصبی بودن بیش از حد یا فراتر از سطح سنی را تجربه می کند. علائم می تواند متفاوت باشد و ممکن است شامل نگرانی بیش از حد، اجتناب از موقعیت ها یا اشیاء خاص، حملات پانیک، علائم فیزیکی مانند عرق کردن، لرزش یا درد معده، مشکل در خوابیدن و تحریک پذیری باشد.

بهترین درمان برای اختلال اضطراب در کودکان و یا کاهش اضطراب در کودکان معمولاً شامل ترکیبی از درمان و دارو است. درمان شناختی-رفتاری (CBT) اغلب برای کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی استفاده می شود. این شکل از درمان به کودک کمک می کند تا الگوهای فکری منفی را که به احساسات اضطرابی او کمک می کند، شناسایی و تغییر دهد. مواجهه درمانی که شامل قرار دادن تدریجی کودک در معرض منبع اضطراب او در یک محیط کنترل شده و امن است نیز می تواند موثر باشد.

داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب مانند قرص الانزاپین و یا قرص ضد استرس پروپرانول و یا انواع دیگری از قرص ضد استرس و مسدود کننده های بتا نیز ممکن است علاوه بر درمان استفاده شوند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که دارو نباید تنها شکل درمان باشد و باید همراه با درمان استفاده شود.

اگر مشکوک هستید که فرزندتان ممکن است اختلال اضطرابی داشته باشد، مهم است که از یک دکتر آنلاین اعصاب و روان کمک بگیرید زیرا کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی می توانند زندگی کامل و شادی داشته باشند.

داستان فردی که با اختلال اضطرابی مواجه بود

علی همیشه فردی مضطرب بود، حتی در کودکی بیش از حد نگران چیزهایی بود که به نظر می‌رسید بچه‌های دیگر به آن‌ها اهمیت نمی‌دهند. با بزرگتر شدن، اضطرابش بیشتر شد. زمانی که او به سی سالگی رسید، دچار یک اختلال اضطرابی ناتوان کننده شده بود. او با همسری مهربان و فهمیده ازدواج کرده بود که پس از ازدواج از وضعیت او باخبر شده بود. اگرچه او تمام تلاش خود را کرد تا به علی کمک کند تا با اضطراب خود کنار بیاید، اما این کار آسانی نبود. نگرانی های دائمی علی را درگیر کرده بود، از ساده ترین چیزها مانند روشن گذاشتن اجاق گاز گرفته تا مسائل پیچیده تر مانند ترس از دست دادن شغل یا یکی از عزیزانش.

گاهی برای همسرش درک اینکه چرا او تا این حد نگران است و برای علی هم به همان اندازه دشوار بود که ترس دائمی را که احساس می کرد توضیح دهد. او در خواب شبانه مشکل داشت و اغلب دچار وحشت می شد. با گذشت زمان، علی می دانست که باید برای این مشکل از کسی کمک بخواهد. پس از مشاوره با روانپزشک او انواع مختلفی مانند اختلال اضطراب فراگیر، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال هراس را توضیح داد.

او آموخت که اضطراب یک پاسخ طبیعی به استرس است، اما برخی افراد شکل بسیار شدیدتر و ناتوان‌کننده‌تری از آن را تجربه می‌کنند. برای او آرامش بخش بود که بداند تنها نیست و اختلال اضطراب اغلب به طور موثر قابل درمان هستند. روند درمان طولانی و چالش برانگیز بود، علی مجبور شد درمان شناختی-رفتاری را طی کند و آرام آرام روی ترس ها و نگرانی هایش کار کند. سخت بود اما با حمایت همسر و درمانگرش پیشرفت های کوچک اما چشمگیری داشت.

داستان علی غیر معمول نیست و میلیون ها نفر مانند او هستند که اختلالات اضطرابی را تجربه می کنند. یادگیری در مورد اضطراب، چگونگی شناسایی آن و درخواست کمک ضروری است. سفر علی سخت بود، اما او آموخت که با گذشت زمان، صبر و حمایت صحیح، می توان اضطراب را مدیریت کرد و می توان یک زندگی رضایت بخش داشت.

درمان اختلال اضطراب

اختلال اضطراب با روش های مختلفی قابل درمان است. یکی از موثرترین راه ها مشاوره روانپزشکی است و شامل گفتگو با یک درمانگر واجد شرایط برای کشف علل اصلی اضطراب و ایجاد مکانیسم های مقابله ای برای مدیریت علائم است. درمان شناختی رفتاری (CBT)، مواجهه درمانی، و درمان پذیرش و تعهد (ACT) برخی از اشکال رایج این درمان هستند.

یکی دیگر از روش های رایج درمان اختلال اضطراب، دارو است. داروهای ضد اضطراب مانند بنزودیازپین ها اغلب برای مدیریت علائم اضطراب تجویز می شوند. داروهای ضد افسردگی مانند SSRI و SNRIS نیز برای درمان اختلالات اضطرابی استفاده می شوند.

 ورزش و کنترل اضطراب

لازم نیست برای المپیک یا ورزش‌های قهرمانی تمرین کنید. ده دقیقه پیاده‌روی روزانه هم می‌تواند حال‌تان را بهتر کند و دلشوره‌هایتان را از بین ببرد.

مدیتیشن و کنترل اضطراب

ورزش و تکنیک های تمدد اعصاب، مانند یوگا و مدیتیشن، می توانند علائم اضطراب را کاهش دهند. ورزش منظم به ترشح اندورفین کمک می کند که باعث بهبود خلق و خو و کاهش سطح اضطراب می شود. تکنیک های تمدد اعصاب باعث ایجاد حس آرامش و کاهش اضطراب می شود.

حواب مناسب

وقتی خواب کافی داشته باشید، اضطراب کم‌تری سراغ‌تان می‌آید. برای این‌که بهتر بخوابید سعی کنید هر روز سر ساعت مشخصی به رخت‌خواب بروید و پیش از خوابیدن تلویزیون تماشا نکنید، گوشی‌تان را کنار بگذارید و فقط به چیزهایی که دوست دارید فکر کنید.

مقابله با اضطراب با نوشتن فهرست کارها

تهیۀ فهرست کارهایتان قدم بزرگی برای بهبود وضعیت ذهن است. کارهای فوری و همچنین کارهایی را که برای انجام‌شان به زمان بیشتری دارید، مشخص کنید. نوشتن این فهرست به شما کمک می‌کند ذهن‌تان را منظم کنید و بتوانید پروژه‌های بزرگ را به کارهای کوچک‌تر تقسیم کنید و تمرکزتان را افزایش دهید.

پیدا کردن موقعیت‌های اضطراب‌زا

پیداکردن موقعیت‌های اضطراب‌زا: پیدا کردن این موقعیت‌ها اهمیت زیادی دارد. برای این کار می‌توانید دفترخاطرات روزانه داشتن باشید. با نوشتن اتفاقا‌ت روزمره، پس از مدتی می‌توانید مواردی را که مضطرب‌تان می‌کنند، مشخص کنید. دورهمی‌های خانوادگی؟ کار؟ کافئین زیاد؟ یا زمان‌های گرسنگی؟ و پس از شناخت آنهاست که می‌توانید برای هرکدام راه‌حلی دائمی پیدا کنید تا اضطراب‌تان به کم‌ترین میزان ممکن برسد.

پرورش گل و گیاه و کنترل اضطراب

گیاهان در کنترل اضطراب معجزه می‌کنند و حضورشان آرامش‌بخش است؛ زمانی را به رسیدگی به آنها اختصاص دهید. به آنها آب بدهید، جایشان را عوض کنید و نوازش‌شان کنید و بعد به تماشایشان بنشینید.

علاوه بر اینها، ایجاد تغییرات در سبک زندگی مانند اتخاذ یک رژیم غذایی سالم، پرهیز از کافئین و الکل، خواب کافی و کاهش استرس نیز می تواند در درمان اختلالات اضطرابی مفید باشد. توجه به این نکته مهم است که هر فردی متفاوت است و یافتن روش درمانی مناسب ممکن است زمان بر باشد. مشاوره با یک متخصص روانپزشک برای تعیین مناسب ترین برنامه درمانی برای هر مورد بسیار مهم است.

سوالات متداول